Ardarazli [Off] (16.10.2013 / 08:03)
İki növ metro dilənçiləri
var. Birincisi, klassik metro
dilənçiləridir. Onlar
müxtəlif obrazlara girib
adamlarda mərhəmət
hissi oyatmağa çalışırlar.
Biri deyir atam-anam
yoxdur, biri deyir dərman
almağa pulum yoxdur, biri
özünü lal kimi göstərir,
biri özünü kar kimi
göstərir. Klassik metro
dilənçilərindən bəziləri
müqəddəslərin adlarını
sadalayaraq adamlarda
xof yaradırlar. Adamlar da
qorxub onlara pul verirlər.
Nə etsinlər. Biri nişan
üzüyünün qayıtmasından,
qaytarılmasından qorxur.
Biri oğlunun hərbi
xidmətdə “ehtiyatsızlıq
edib özünü
öldürməsindən” qorxur.
Biri qorxur ki, nişanlısının
atası ölər, toy təxirə
düşər. Biri yanındakı
qızdan utanıb klassik
dilənçiyə pul verir. Biri
maaşının azaldılmasından
qorxur, biri işdən
qovulmağından qorxur.
Beləcə, hərə bir şeydən
qorxub klassik dilənçilərə
nəzir verir. Əslində buna
nəzir demək bir az
çətindir. Bu nəzirdən daha
çox, vergiyə oxşayır.
İkincilər, daha müasir,
moderin dilənçilərdir.
Dayanırlar aparatların
yanında, əllərində iyirmi
qəpik, kartı olan
adamlardan onları
metroya keçirməyi xahiş
edirlər. Basabas yaranır,
aləm qarışır. Maşın sürən,
metrodan istifadə
etməyən adamların bu
həngamədən xəbərləri
yoxdur. Aparatın yanında
dayanıb əlində iyirmi
qəpik tutanlar
şükürlüdürlər, elələri var
ki, düz girişdə dayanırlar.
Hətta bəziləri bir manat
uzadıb, sonra xırdasını
gözləyir. Yaxşı, tutaq ki,
kimsə metro kartını
unudub. Axı hər gün bu
qədər adamın metro
kartının evdə qoyub
bayıra çıxması inandırıcı
görünmür. Bəsdirin, lütfən
özünüzə kart alın. Həm öz
canınız qurtarsın, həm də
başqalarının. Birdə
görürsən ki. böyük bir ailə
dayanıb girişdə, kartı olan
adam gözləyirlər. Gəlin,
baldız, uşaq, xalaqızı,
xalaoğlu, əmiqızı,
əmioğlu. Bilirsən şadlıq
evindən çıxıblar, yoxsa
xınayaxdı mərasimindən
gəliblər. Başlarında
lələklər, yanaqları zərli,
çiyinlərində
“pavarotnik”lər, kişilər
qırmızı qalstuklu, uşaqları
gələcəyin YAP-çısı kimi
geyindiriblər. Deyirlər,
gülürlər, amma metro
kartı almaq heç həvəsləri
yoxdur. Girişdə dayanıb
kartı olan adam
gözləyirlər. Bəli,
Azərbaycanda hər yenilik
özüylə təzə problemlər
gətirir. Hər yenilik bizim
davranışımızda təzə
naxışlar əlavə edir. Xalqın
ərkyana davranışından
yaranan münasibəti mən
iqnora qoyuram. Əlində
pul mənə yaxınlaşan
adamları eşitmirəm. Çox
vaxt üzlərinə baxmıram.
Bütöv bir ailə üzvlərinin
bir kart almağa canları
çıxırsa, qoy mən onların
nəzərində olum pis adam.
Hərçənd o gün
nizamnaməni pozmalı
oldum. Xətai stansiyasında
10-12 yaşlı bir uşaq mənə
yaxınlaşıb onu metroya
keçirməyimi xahiş etdi.
Soruşdum ki, bəs mən
gəlməsəydim nə
edəcəkdin?
Dedi: “Mən bilirdim ki, sən
gələcəksən”. Çox yaradıcı
cavab idi. Baxdım uşağa,
gördüm kitab oxuyan
uşağa oxşayır. Ət yeyən
quş dimdiyindən, kitab
oxuyan insan
danışığından, sifətinin
ifadəsindən tanınar.
Nizamnaməməni pozub
onu metroya keçirtdim…