BaKiNsKiY XuLiQaN [Off] (07.05.2015 / 14:15)
Bəzən elə an gələrki , Sevərsən... Tuta
bilməzsən özünü...
Düşünə bilməzsən , Onsuzluğu... Bərk-bərk
sarılmaq istəyərsən...
Ama qorxarsan... "Ya buraxar , ya Sevməzsə
Məni" deyə...
"Səbr edim , Bəlkə sevər" deyə , zamanlar
keçər həyatından...
Ama zaman O`nu , Səndən ürəyini alar
əlindən.... Və sonra....
Və sonra , Bir uçurumun kənarında yalnız
taparsan özünü, halsız , taqətsiz vəziyyətdə...
"Sevmək bu imiş" deyərsən , Və üsyan
edərsən həyatına....
Həmin an tutan yoxsa əllərindən, bir
pessimistlik yaşayar həyatına yalnızlıqla
davam edərsən...
Hər kəsdə O`nu axtararsan , Onun baxışı ,
Onun gülüşü , Onun sözlərini demədi deyə
soyuyarsan , və daha sonra yenədə yalnız
qalarsan...
Sonra dostlarla bir yerlərə gedərsən...
Gedərsən ama , O`nunla gəzdiyin , Onun əl-ələ
tutduğun yerlər Sənə daha əzab verər , Və sırf
Onu xatırlayaraq , özünə əzab vermək üçün ,
"Siz gedin , Mən Gəlirəm indi" deyərək
oturarsan bir skamiyada...
Əlini cibinə salar düşünərsən hər şeyi , Onunla
olan yerləri , Onunla olan hər şeyi....
Ama əslində Sevgi , Xoşbəxtlikdi deyə
düşündüyün vaxtları heç ağlına gəlməz belə...
Sən sadəcə qəmli mahnılarla yaşayar ,
Xatirələrlə ovunarsan illlərcə...
Sonra hər mahnıda Onu taparsan , Və
tapdığın O`ndan suallar soruşmağa
çalışarsan....
"Niyə Mən yox? Niyə sevilmədim?" deyə...
Aylar keçər həyatından "Unutdum,
Xoşbəxtdəm" deyə yalan uydurarsan özünə...
Və sonra O qarşına çıxar , və hər şey dünən
olmuş kimi keçmiş həyatına , pessimist
günlərinə qayıdarsan...
Və artıq anlayarsanki , İtirdiyin Sevgi , bir
ürəyi və arxasınca bir həyatı aparıb əslində.