BaKiNsKiY XuLiQaN [Off] (11.05.2015 / 17:05)
Axı məni sevirdin mənim
sevdiyim kimi. Dəli bir sevda
gəzirdi başımızda. Elə bir sevda
ki, ondan heç vaxt yorulmazdım,
usanmazdım aşiqlər kimi. Hər
ikimiz xoşbəxt idik. Çünki aləmin
bizə bəxş etdiyi o gözəl hissləri
yaşayırdıq. Sevgi
dünyasındaydıq. Mən və sən. Elə
bir dünya ki, orda bizdən başqa
kimsə yox idi. İkimiz idik. Sanki
göylərdə uçurduq mələklər kimi.
Onda aləm nə gözəl idi. Hər şey,
təbiət, səslər, indi mənə yaxşı
görünməyənlər onda nə gözəl
idi, Allahım. Sevgim qarşılıqlı
olduğundanmı hər şey bu qədər
gözəl idi? Eh, yaxın olduğumuz
qədər uzaq idik. Əlin əlimə
dəymədi ki. Əlini mənə uzatmaq
istədin, mən də əlini tutmaq
istədim, fəqət mən çox uzaq
idim. Sanki hərəmiz dünyanın bir
başındaydıq. Yox, yox! Qəlbimiz
çox yaxın idi, mənən yaxın idik.
Cismən isə... Burdan əllərimiz bir-
birimizə çatmazdı ki. Mən eşqin
gücündən daha yüksəkliklərə
qalxdıqca sən sanki aşağı
enməyə çalışırdın. Mən
qorxurdum, Tanrımın başımdan
bu sevdanı çıxarmasından
qorxurdum. Özümü bu eşqlə
xoşbəxt sanırdım, sən də
qorxurdun, qorxurdun ki, birdən
bu eşq başından çıxmaz və sən
göylərdən enə bilməzsən, hamı
kimi ola bilməzsən. Mən hamı
kimi ola bilmədiyim üçün, bu
eşqimə görə əzab çəkdiyim üçün
özümü xoşbəxt sanırdım. Eşqin
əzabı da mənə şirin gəlirdi. Çünki
mən təmiz eşqimlə Tanrıya daha
yaxın idim. Göylər daha gözəl idi.
Məni göylər çəkdikcə səni yerlər
çəkirdi, beləcə uzaqlaşırdıq. Birgə
pərvaz etdiyimiz anlarda isə necə
də xoşbəxt idik. Qəlbimiz,
ruhumuz eşqimizlə qidalanırdı.
Hər şeydən uzaq idik, sanki. Mən
qəlbimdəki eşqimlə qalxırdım,
sən isə ağlındakı eşqinlə. Hansı
təmiz idi? Axı sən də qəlbinin
səsinə qulaq asa bilərdin. Mənim
kimi, sevgilim. Mən sənə əlimi
göylərdən uzatmışdım, sən isə
əlini yerdən. Gec idi daha, sən
qalxa bilməzdin, mən də enə
bilməzdim. Çünki sən qəlbindəki
eşqini ağlına satdın. İndi mən
qəlbimin eşqiylə göylərdəyəm,
sən isə ağlının səsiylə yerlərdə.
Niyə sevdin məni? Niyə qəlbimi
yerindən oynatdın? Və illər sonra
da unutdun. Canım yanır, göz
yaşlarım bulaq suyu kimi tökülür.
Hamı mənə: "Niyə səni sevirəm?"
deyə soruşur. Axı səni görən
kəslər sənin doğrudan da sevilə
biləcək biri olduğunu dərhal başa
düşür. Qəlbimin harayı bir xalqı
oyada bilərdi, lakin səni oyada
bilmədi. Qara bəxtim oyanmadı.
İndi qəlbim param-parçadır. Şüşə
qırıqları kimi. Mənə sevdiyini
deyirdin, biz başqa dünyanın
insanlarıyıq deyirdin. Bir
dünyanın ki o hamıya aid deyil.
Axı nədən ayrıldıq? Yox, heç
ayrılmadıq ki. Mən yenə
səninləyəm, gecələr, gündüzlər.
Qəlbim sənin adınla döyünür,
səni hər an düşünürəm, sevgilim.
Əlimi uzatsam sənə çatmaz,
çağırsam eşitməzsən. Axı mən
yenə göylərdəyəm, mələklər
kimi. Sən isə endin yerə. Çünki
mələk olmaq istəmədin. Çünki
sən... Sən daha məni sevmirsən
ki.