Rehmettiyin_Nevesi [Off] (12.09.2015 / 22:01)
Bezen özüm bele özüme "heyret" edirem ki, balaca bir beynimin sadece kiçik bir hissesini işledirem, axı insanam. Ama burda heyret olunası teref o beynimin içi çölü senle dolu olduğu halda seni düşüne bilecek ve sene yazacaq qeder yer hardan tapılır? Eslinde bu sualın cavabı ne tapıntı ne de bir keifdir. Cavab besittir.

İnsanın bedeninin her bir orqanı sinirlerden ibarettir. Göz görür ve beyine gördüyü şeyin informasiyasın ötürür, el toxunur toxunduğu şeyin forması ve ya isti-soyuqluğunu , dil toxunur dadını, qulaq eşidir sesini beyine ötürür. Eee menim beynime geden bütün informasiyanın adı "KÖNÜL" olduqdan sonra.
Göz gözelliyini görür beyine ötürür Beyin o qeder beyenir ki o simanın portretini çıxarıb Beyin Divarından asır, el toxunur sevginin istiliyini beyine ele ötürür ki Beynim sene ait xoş düşünce alovu yandırır içindeki sobada, dilim diline toxunub şirinniyini beyine öyürür ki neticede beyin yeyib-içdiyim her şeyde sene xas olan bir şirinlik, etrafımdakı insanların her sözünde seninki kimi şirin dillilik axtarır, qulaqlarım o gözel sesini beyine ötürür ve neticede beynim hezin sesinin "melodiyası" ile ruhumu qidalandırır.
Yani menim fiziki ve cismani ve de ruhsal baxımdan her şeyim "KÖNÜL"dür. Buna göre de saniye adlı vaxt ölçüsünü yüz yere bölsek an edir ve anı da yüz yere bölsek KÖNÜL isimli vaxt ölçüsü edir menim üçün. Könül her anın minde biri qedet bele boşa vermediyim vaxtımdır menim.