KoNCeNo [Off] (04.01.2017 / 01:06)
Sevərdim payızı, rəngarəngliyini, solğunluğunu həyatın, hər şeyin sonuna yaxınlaşdığını göstərərkən hamıya mənim üçün başlanğıc idi payız. Sevərdim payızı küləyi, çolğunu ilə, sevərdim durmadan yağan yağışını, dəyişkənliyini sevərdim. Hər zamankindən fərqli idi səninləykən payızın gəlişi həyatıma. Sanki ağ-qara olan bir rəsmə bir rəng qatılmışdı. Sanki hər şey daha gözəl görünürdü mənim üçün, həyata yenidən doğulmuş kimi idim...
Biz idik başlayan əslində, payız deyildi. Sanki birlikdə addımlamağı öyrənirdik...
Payızı çox sevərdim, həyatımın fəsili idi payız. Seyr etməyi sevərdim yarpaqların bir-bir xəzana dönməsini, günəşin qızılı yarpaqlar üzərindəki parıltısını seyr edərdim. Hər bir yarpaqla sanki bir insan həyatı bitirdi, sanki yarpaqlarla birgə xoşbəxtliklər qopub gedirdi... Amma mənim üçün əksinə, Sən gəlirdin addım-addım həyatıma payızla birgə. Qaçaraq deyil, hər yarpağın düşməsi ilə gəlirdin... Həzin musiqilərin gözəlliyinə dalırdım, səni düşünərək sevərdim payızı...
Yağışını sevərdim... Onun təravətini sevərdim, ruhumla hiss edərdim gəlişini... həm onun, onunla da birgə sənin gəlişini... İçimdə titrəyiş olurdu o payız gecələri. Hər gecə səninlə bağlı bir söz, bir cümlə aradığım o payız gecələri. Bilirsənmi, onlar sevdirmişdi mənə səni. Çünki hər zaman itkilərlə bağladığım payız bu dəfə sanki bir doğma qazandırırdı mənə hər ötən dəqiqələri ilə... Pillələrlə sevməyin nə olduğunu bilirsənmi? Aradığın birini anlarla tanımaq üçün gecələri yatmayıb onun yaşadıqlarını gizli yaşamaq. Onu tanımadan ona bağlanmaq, qısqanmaq, onu arzulamaq və eyni anda əlçatmazlığını anlayıb sadəcə varlığı ilə kifayətlənmək...