Leyla@Quliyeva [Off] (04.03.2018 / 17:50)
Külək əsir...yağış yağır...otaq buz...
Hava elə darıxmalı havadır.
Zəng olunur telefona aramsız,
Mürgü döyən qaranlığı oyadır...

Deyinirəm öz-özümə arabir,
Telefonu qaldırıram tələsik.
Aman Allah bu ki onun səsidir?!
Yanağımda hiss edirəm nəfəsin...

Bir səs gəlir o üzündən dəstəyin...
Bir doğma səs qulağımı isidir.
Mən susduqca düşünürəm elə bil,
Hər naləmi daha aydın eşidir.

Mən susuram, pöhrələnir suallar,
Kədər yağır ürəyimə, sazaqlı.
Gözlərimdə avar çəkir xəyallar,
Aralıqda neçə şəhər uzaqlıq.

Yarpaq kimi titrəyirik sən və mən.
Telefona qısılmışıq bu gecə.
Hüznlü bir kədər yağır üzümdən,
Ümidlərdən asılmışıq bu gecə.

Söz tapmıram, nə danışım səninlə?!
Nə danışım ölüm yağan üzümdən?!
Necə qovum bu sükutu dilimdən?!
Necə qovum xəyalını gözümdən?!

Necə deyim sol yanımda qəm-kədər,
Bənizimdə kök salıbdır qırışlar.
Pəncərəmdə uğuldayır küləklər,
Evim soyuq, dayanmayır yağışlar.

Beynim içrə neçə fikir hərlənir,
Sözlər yanır bu gecənin boyunca.
Öz-özümə deyinirəm ümidlə,
Yenə zəng et, yenə susaq doyunca.

Elə bu an körpə səsi duyulur,
Bu səs pozur boz sükutun aynasın.
Avazında qəmli nəğmə toxuyub,
Ağlayaraq çağırır öz anasın.

“Balam durub”, pıçıldayıb tələsik,
“Sağ ol” deyib tez asırsan dəstəyi,
Ümidləri dəfn eləyib ömürlük -
Bəlkə bunu söyləməkmiş istəyin?!

Necə çəkim bu hüznlü qəm yükün?!
Əcəl girir otağıma gizlicə.
Bədənimə ağrı dolur bir büküm,
Elə bil ki öləcəyəm indicə.

Külək əsir...yağış yağır...otaq buz...
Hava elə darıxmalı havadır.
Xatirələr məni qoyur yuxusuz,
Səni gecə körpələrin oyadır...