Ardarazli [Off] (29.05.2018 / 10:43)
Nəsib bəy Yusifbəyli. Azərbaycan Cümhuriyyətinin qurucularından biri. Tiflisdə Azərbaycanın müstəqilliyi elan edilir, lakin dövlətin tanıdılması üçün aparılacaq görüşlərə nəqliyyata pul tapa bilmirlər. Avtomobil çox bahadır, fayton almağa isə maddiyyat azdır. Qərara gəlirlər ki, fayton icarə götürsünlər. Faytonun da bir günlük icarəsi 100 manat edir. Cümhuriyyəti quranlar isə yalnız 40 manat düzəldə bilirlər. Nəsib bəy atasına məktub yazır ki, “Ata, dövlətimizi qurmuşuq, lakin səfərlər üçün fayton icarəyə götürməyə pulumuz çatmır. İmkanın varsa mənə min manat pul göndər”. Atası dərhal pulu göndərir və Gəncədən Tiflisə göndərilən pul sayəsində Cümhuriyyətin icarəsində iki atlı bir fayton olur. 1919-cu ildə Nəsib bəy Yusifbəyli Azərbaycan Cümhuriyyətinin baş naziri olduqdan sonra birinci dəfə olaraq Gəncəyə gəlir. Burada ona çox böyük təntənəli qarşılanma mərasimi verilir. Eyni zamanda ata evində onun şərəfinə nahar düzəldilir. Nələrsə süfrədə çatmırmış. Bacısı Şüküfə xanım istəyir ki, piyada bazara getib, çatışmayan ərzaqları alsın. Bu zaman Nəsib bəyin sürücüsü onu avtomobilə mindirərək lazımı yerə aparır və gətirir. Bundan narazı qalan Nəsib bəy bacısına deyir: "Axı ay bacım, bu dövlətin avtomobilidir, axı bu dükan-bazar yolu üçün deyil".
Nəsib bəy 1919-cu ildə maddi çətinliklərlə üzləşir. Tez-tez getdiyi tədbirlər və xeyriyyə aksiyalarında baş nazir olaraq pul ianəsi etməli olur. Axırda atasına məktub yazıb yenidən pul istəyir. Atası ona cavabında yazır ”Əziz oğlum, artıq səbrim tükənib, dözə bilmirəm. Hamısnı yazacağam. Sıxıntı içində borc alaraq sənin ali təhsil almağını təmin edə bildim. Ali təhsilini bitirib Gəncəyə qayıdanda artıq hər şeyin rahat olacağını yəqin etdim. Sən Gəncəyə gəlib bələdiyyədə ərzaq işləri üzrə müdir oldun. Sənə yenə mən baxdım. Məndən yalnız pul istədin. Sonra Tbilisiyə gedərək Seymin maarif naziri oldun. Aldığın pul ilə yenə özünü saxlaya bilmədin. Bir neçə dəfə pul istədin, göndərdim. Sonra Azərbaycanın istiqlalını elan etdiniz. Gəldin cümhuriyyətimizin maarif naziri oldun. Dövlətimizin mərkəzi olan Bakıda işlədin. Yenə də aldığın maaş səni təmin etmədi. Yenə məndən pul istədin. Həmişə göndərirdim. Adına olan torpaq sahəsinin bir hissəsini satmışdım. O pullardan da göndərdim sənə. Bu gün isə baş nazirsən. Dövlət başçısısan, yəni ölkəmizin padşahı olmuşsan. Yenə bağının qamışını mən alım? Sən pul göndərə bilərsənmi? “...
Atasının bu məktubuna qarşı olaraq Nəsib bəy ona yazır ki, “Ata, mən baş nazir olsam da, dövlətin pulundan sui-istifadə edə bilmərəm, bu dövləti mənə etibar ediblər”...
Görün necə kişilər olub Cümhuriyyət dövründə....