!=!DEVIL MAY CRY!=! [ON] (11.07.2021 / 17:09)
"Paravoz" məntiqi
Bizim tənqidçi dostlarımızdan birinin çox incə bir ifadəsi var idi və o, həmin ifadənin adını "paravoz məntiqi" qoymuşdu. Ondan soruşduq ki, "paravoz məntiqi" nə deməkdir? Deyirdi ki, mən qədimdən bir dərs öyrənmişəm və cəmiyyəti "paravoz məntiqi"ndən tanıyıram. Uşaq vaxtı bizim evimiz Həzrət Ədbüləzimin məqbərəsinin yaxınlığında idi. O vaxtlar dəmir yolu qatarları indiki kimi deyildi, ancaq Tehran-Şah Əbdüləzim qatarı var idi. Mən görürdüm ki, qatar dayanacaqda axlayanda uşaqlar onun ətrafına yığışır, ona tamaşa edir və öz-özlərinə: "Gör nə təccüblü varlıqdır?!", - deyirlər. Məlum idi ki, ona böyük ehtiram bəsləyirdilər. Qatar orada dayandığı müddət ərzində ona böyük ehtiram, təəccüb və heyrətlə baxırdılar. Yavaş-yavaş qatarın hərəkət vatı yaxınlaşırdı və qatar yola düşürdü. Qatar elə ki, yola düşürdü, uşaqlar qaçıb bir daş götürür və qatara hücum edirdilər. Mən təəccüb edirdim ki, əgər bu qatara daş vurmaq lazımdırsa,  bəs onda nə üçün dayananda ona balaca bir qum dənəsi də atmırlar? Ya əgər ona heyrətlə baxmaq lazımdıra, onun daha heyrətli vaxtı hərəkət edəndədir. Bu mənim üçün bir müəmma olaraq qalırdı. Nəhayət, böyüyüb cəmiyyətə daxil oldum və gördüm ki, bu, bizim ümumi həyat qanunumuzdur Hər bir şey və kəs nə qədər ki, hərəkətsizdir, sabitdir ona ehtiram olunur, amma elə ki yoa düşdü və bir addım atdı, nəinki heç kəs ona kömək etmir, hətta ona tərəf daş atılır. Bu, ölü cəmiyyətin nişanəsidir. Amma diri cəmiyyət sükut edənə deyil, yalnız danışana,  sakit dayanana deyil, hərəkət edənə, xəbərsizə deyil, xəbərdara ehtiram edir. Bunlar dirilik ilə ölümün nişanələridir. Əlbəttə, mənim qeyd etdiyim bu cəhətlər həyatın daha bariz və aydın nişanələri idi və onun digər əlamətləri də var. 
Şəhid Mürtəza Mütəhhəri "İslamda təfəkkürün dirçəldilməsi"