TRIEDSTOUN [Off] (19.05.2012 / 23:54)
NƏ ÜÇÜN ÖZ İMAMLARINIZI MƏSUM (GÜNAHSIZ) ADLANDIRIRSINIZ?


Cavab: Hamısı Peyğəmbər (s.ə.v.v) Əhli-beytindən olan şiə imamlarının ismət və günahsızlığına dair çoxlu dəlillər vardır. Biz onlardan birini qeyd edirik: Şiə və sünnü alimlərinin Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v)-dən nəql etdiyinə görə o həzrət həyatının son anlarında belə buyurmuşdur:
اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقلَيْنِ كَتَابَ اللّهِ وَ اَهْلَ بَيْتِي وَ اَنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّي يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ
"Mən sizin aranızda iki ağır və dəyərli əmanət qoyub gedirəm. Onlardan biri Allahın kitabı (Quran), digəri isə Əhli-beytimdir. Onlar qiyamət günü Kovsər hovuzunda mənə çatana qədər bir-birindən ayrılmazlar.” (Mustedrek (hakim), 3-cu cuz.s'h/ 148, "Es-Sevaiqul muhriqe" 11ci bab, 1-ci fesil, seh/ 149, bunun oxsar mezmunu "Kenzul-ummal" kitabinin 1-ci hissesinin "etisam bil-kitab sess sunne"babinda, seh/ 44-de, "Musnedi Ehmed"-in 5-ci cuzunun 182 ve 189 sehifelerinde ve s. yerlerinde qeyd olunmusdur)
Şübhəsiz, Qurani-Məcid hər növ səhvdən, xətadan və inhirafdan amandadır. İnhiraf və təhrif ilahi vəhyə necə yol tapa bilər, halbuki onu göndərən Allah, gətirən vəhy mələyi, qəbul edəni isə Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v)-dir?! Hər üçünün ismət və günahsızlığı gün kimi aydındır və bütün dünya müsəlmanları Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v)-i vəhyi alıb qorumaqda və təbliğ etməkdə səhvdən amanda bilirlər. Aydındır ki, Allahın kitabı belə əzəmətli ismətə malikdirsə Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v)-in Əhli-beyti də hər növ səhvdən və sapmalardan amanda olacaqdır. Çünki yuxarıda qeyd olunan hədisdə Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v)-in itrəti ümmətə yol göstərmək, onları hidayət etmək məqamında Quranın bərabəri kimi təqdim edilmişdir. Onların hər ikisinin yanaşı qeyd olunmasının hökmü ilə hər ikisi ismət məqamına malikdir. Başqa sözlə desək, məsum olmayan şəxs və ya şəxslərin Allahın kitabı ilə yanaşı qeyd olunmasının mənası yoxdur.
İmamların ismət məqamında olmasının ən aydın dəlili Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v)-in öz buyurduğudur:
لَنْ يَفْتَرِقَا حَتّيَ يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ
"Bu ikisi (ümmətə hidayət və rəhbərlikdə) Kovsər hovuzunun yanında mənə gəlib çatana qədər heç vaxt bir-birindən ayrılmazlar.”
Əgər Peyğəmbər (s.ə.v.v)-in Əhli-beyti günah və sapmalardan amanda olmasa və müəyyən hallarda xətaya yol verərsə onda xətanın yol tapmadığı Qurandan ayrılar və yolunu azar, halbuki Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v) bu məsələni (onların bir-birindən ayrılmasını) şiddətlə inkar etmişdir.
Əlbəttə Peyğəmbəri Əkrəm (s.ə.v.v)-in buyurduğu "Əhli-beyt” dedikdə məqsədi o həzrətin nəsəbi və səbəbi qohumları deyildir, çünki məlum məsələdir ki, onların hamısı sapmalardan amanda olmamışdır.
Deməli onun itrətindən olan xüsusi bir qrup bu iftixara nail olmuşlar və bu bu məqam və mövqe də onların yalnız xüsusi bir qrupuna aid edilmişdir. Onlar tarix boyu ümmətin yolunu işıqlandıran, Peyğəmbər (s.ə.v.v) sünnəsini və şəriətini hifz edən Əhli-beyt imamlarıdır.