Ehli_muslim [Off] (22.09.2012 / 17:32)
Müsəlmanların yalnız üç atı və yetmiş dəvəsi var idi. Miniklərinə növbə ilə minmək məcburiyyətində idilər. Zəfiran deyilən bir yerə gəldiklərində Məkkəli müşriklərin böyük bir ordu ilə üzərilərinə gəlməkdə olduqlarını öyrəndilər. Bir az dayanıb tərəddüd etdilər. Çünki onların böyük hazırlıqlarla gələn Məkkə ordusuna qarşı müqavimət göstərəcək qədər qoşunları yox idi. Buna hazır deyildilər. Rəsulullah (Allahın ona salavat və salamı olsun) yenə də əshabələri ilə məsləhətləşdi. Karvanın arxasınca mi gedilməli idi, yoxsa müşrik ordusuna qarşı mübarizə aparılmalı? Allah Rəsulu və Mühacirlər ordunun qarşısına çıxmağın tərəfdarı idilər. Ənsar isə, Əqəbə beyətində verdikləri sözə uyğun olaraq Mədinədə Peyğəmbəri (Allahın ona salavat və salamı olsun) qorumalı idilər. İndi isə Mədinə xaricində idilər. Rəsulullah (Allahın ona salavat və salamı olsun) onların rəylərini soruşdu. Ənsardan Sad b.Muaz (Allah ondan razı olsun)belə dedi:

“Ya Peyğəmbər, biz sənə inandıq. Allah tərəfindən gətirdiklərinin haqq olduğunu təsdiq etdik. Artıq siz nə diləsəniz əmr edin. Səni göndərən Allah haqqı üçün artıq dənizə belə girsən, biz də səninlə bərabər dənizə girəcəyik. Heç birimiz döyüşməkdən geri çəkilməyəcəyik. Bizdən məmnun qalacağın işlər nəsib etməsini Allahdan diləyirik.”