*_PuRe_LoVe_* [Off] (09.11.2012 / 00:15)
Dörd Şam səsizcə yanırdı. Otaqda elə bir
sakitlik hökm sürürdü ki, şamların
aralarındakı, pıçıltı aydın eşidilirdi. Qapının
arxasında dayanan uşaq səssizcə dayanaraq
onların söhbətini dinləyirdi. Birinci Şam: “Mən
sülhəm” ancaq heç kim mənim yanmağıma
kömək etmək istəmir. Ətrafıma işıq saçmağa
çalışsamda, bilirəm ki, sönəcəyəm, dedi və
səssizcə söndü... İkinci Şam: “Mən
səmimiyyətəm” ancaq diəsən, mənə heç kimin
ehtiyacı yoxdur. Artıq yanmağımın da bir
mənası qalmadı, dedi və sönərək qaranlıqlara
qərq oldu... Üçüncü Şam isə: “Mən sevgiyəm”
ancaq ətrafima işıq sacmağıma gücüm
qalmadı. İnsanlar məni özlərindən
uzaqlaşdırmağa çalışırlar. İndi onlar öz
yaxınlarını da sevirlər, deyərək bir göz
qırpımında sönüb getdi... Pıcıltıların kəsildiyini
görən uşaq içəri girdi, sönmüş şamlara
baxaraq hönkür-hönkür ağlamağa başladı.
Dördüncü Şam yumşaq bir səslə uşağa
təskinlik verərək: Qorxma nə qədər ki, mən
yanıram heç bir Şam sönə bilməz. Çünki mən
“Ümüdəm” dedi. Gözləri parıldayan uşaq
“Ümüd” şamını götürərək o biri şamları
yandırdı. Qoy daxilinizdəki “Ümüd” şamı heç
vaxt şönməsin!