Ardarazli [Off] (15.01.2013 / 10:46)
Bizim "OBRAZOVANNI"LAR
Mənim bir rəfiqim var, özü
də müsəlmandır, amma
məni görəndə rus dilindən
savayı özgə dildə
danışmaz. Məsələn,
söhbətimiz bu cür olur:
mən onu görəndə
deyirəm:
- Hardan gəlirsən?
O mənə belə cavab verir:
- Ya xodil na poçtu.
Deyirəm:
- Dünən niyə bizə
gəlmədin?
Cavab verir:
- K nam prişli qosti.
Deyirəm:
- Yaxşı, qonaqlar gedəndən
sonra gələydin!
Cavab verir:
- Net, uje bılo pozdno.
Deyirəm:
- Söz verirsən ki, sabah
gələsən, bir az söhbət
edək?
Cavab verir:
- Postarayus, no slovo ne
dayu.
Deyirəm:
- Xudahafiz!
Cavab verir:
- Do svidaniya!
Amma dostumun bir
şeydən xəbəri yoxdur:
xəbəri yoxdur ki, mən də
rusca bir az danışa
bilirəm!..
Axırı bir gün dostumdan
soruşdum:
- Mən ölüm, mənə sözün
doğrusunu de görüm, sən
ki, otuz səkkiz il müsəlman
içində tərbiyə tapıbsan,
xəta olmadı ki, bir az rusca
oxudun? Nə səbəbə sən
mənlə heç müsəlmanca
danışmaq istəmirsən?
Yoldaşım mənə rus dilində
belə cavab verdi:
- Sluşay, kak-to stıdno
koqda obrazovannıy
çelovek po tatarski
qovorit!.. (yəni
obrazovannının
müsəlmanca danışmağı
eyibdir!).
- Çox sağ ol, rəfiqim, mən
bunu bilmirdim!..
Deyirlər ki, həmin mənim
rəfiqim rus şkolunda
oxuyan vaxt bir gün
anasına deyib:
- Ana! Pajaluysta, mənə bir
şey svarit elə! (yəni bişir!).
Anası cavab verib:
- Bala, nə dedin?
Rəfiqim cavab verib:
- Ox, ox! Siz heç bir zad
qanmırsınız! Mən deyirəm:
bir zad bişir.
- Bala, nə bişirim?
- Çort yeqo znayet!..
Yadımdan çıxıb... Yumru
olur, əti döyüb salırlar
çölməyə, ya qazana... Bir
cür adı var...
- Bala, küftə deyirsən?
- Hə...hə... qofta, qofta!
“Molla Nəsrəddin”, 14
aprel, 1906, N 2.