Ardarazli [Off] (15.02.2013 / 09:37)
Amma
kənardan diqqətlə izləyən
biri olsaydı doktorun arabir
dodaqaltı gülümsədiyini
gözdən qaçırmazdı. Ona
görə yox ki, xəstəni
xəstəxanaya çatdıran
adamın hər sözündən, hər
hərəkətindən kədərli
komiklik yağırdı. Güman ki,
xəstəxananın bu təkərli
yatağında huşsuz
vəziyyətdə uzanan arıq,
ucaboy adamla onun tam
əksi olan balaca, gombul
və gülməli adam, doktora
Don Kixotla Sanço Pansanın
kədərli macəralarını
xatırladırdı. Əməliyyat
otağının qapısına çatanda
kişilərdən biri sarı
qalstuklu gülməli adamın
önünü kəsmək istədi. –
Buraxın onu, – həkim dedi.
– Sözlü adama oxşayır, qoy
ürəyini boşaltsın. Dəhlizlə
müqayisədə xeyli kiçik
olan əməliyyat otağı
özlüyündə geniş bir məkan
idi, hündür tavanı, iri
pəncərələri vardı. Otağın
ortasında mələfəylə
örtülmüş əməliyyat masası
xəstəni gətirdikləri xərəki
xatırladırdı. Arabanı
gətirən ağ xalatlı 2 kişi
xəstəni əməliyyat
masasına keçirib
baxışlarıyla həkimdən
icazə istəyib otaqdan çıxdı.
– Peroksid! – cərrah ucadan
tibb bacılarına bu sözü
deyərək, xalatının qollarını
çırmaladı. – Onun üzünü
silin – deyərə,k xəstənin
qanlı sifətinə baxıb
dodaqaltı nəsə söyüş
işlətdi və xəstənin
yoldaşına üzünü tutaraq
soruşdu: – Kim onu bu hala
salıb? – Mən sizə deyirəm
axı, doktor: yerazlar.
Ermənistandan gələn bu
qaçqın köpəyuşağı. Üzünü
dağıtmaqları bəs eləmədi,
yerə yıxıb qarnına
vurdular.