Ardarazli [Off] (15.02.2013 / 09:47)
Cibindən
siqaret çıxardı, lakin yenə
də çəkmək istəmədi.
Yaxınlaşan
ürəkbulanmasını daha
güclü hiss edərək, o
pəncərəyə doğru irəlilədi,
ona çatmağa bir az qalmış
əməliyyat otağının digər
tərəfində də belə bir uzun
dəhlizin uzandığını gördü.
Girişində həkim Fərzaninin
kabineti yerləşən bu boş
dəhlizdən fərqli olaraq,
orada çoxlu pəncərələr
vardı və dəhlizin uzununa
salınan palataların
göyümtül qapıları
pəncərənin kül rəngində
bulanıq görünürdü.
Pəncərələrdən birində
ayağı gipsdə olan bir oğlan
özünü əl ağacına
dayayaraq siqaret çəkirdi.
Növbəti palatanın açıq
qapısının yanında əlləri
sarıqlı yaşlı bir qadın
dayanmışdı. Bu ikisindən
başqa, dəhlizdə ruh da yox
idi. Nuvariş Qarabağlı
bütün bu müddət əlində
saxladığı siqareti çəkdi,
lakin elə ilk qullabdan
gözləri qaraldı. İndicə
yıxılacaq deyə, qorxaraq
divardan tuta-tuta güclə
skamyaya qədər gəldi və
gözlərini tutan pərdə
dağılana kimi uzun
müddət orada oturdu. Pbu
hal Nuvariş Qarabağlını
narahat etmirdi. Alışmışdı
buna. İndi onu hər şeydən
çox narahat edən baş
verənləri Saday Sadıqlının
arvadı – Azadə xanıma
necə çatdırmaq idi. Nuvariş
tez-tez Saday Sadıqlının
evində olurdu. Həyat
yoldaşının harada işlədiyini
bilirdi. Azadə xanım, yəqin
ki, indi işdədir. Lakin bu
dəqiqələrdə ayağa qalxıb
Azadə xanımın iş yerinə
yollanmaq Nuvariş üçün
hardasa mümkünsüz bir iş
idi. Hələ düşünməmişdi
bütün bunları ona necə
danışacaq. Ən yaxşısı
burada qalıb əməliyyatın
sonunu gözləmək idi.
Əməliyyat başa çatdıqdan,
Sadayın yaraları
sarındıqdan və özünə
gəldikdən sonra Azadə
xanıma baş verənləri
danışmaq daha asan
olacaqdı. (O unutmuşdu ki,
bu gün bazar günüdür və
o, işdə deyil) Nuvariş
Qarabağlı üç dəfə ailəli
olub, lakin bu gecə, bu
şəhərdə onu heç kim
gözləmirdi. Ailə qurmaq
üçün ilk cəhdini on
doqquz-iyirmi yaşlarında
etdi. Sadəcə olaraq sevdiyi
qızı taksiyə qoydu və
nişansız, toysuz, cehizsiz
atası evinə gətirdi. Toysuz
qəbul etdi, lakin Nuvarişin
anası gəlinin ər evinə
cehizsiz gəlməsini heç cür
bağışlaya bilmədi. Yarım
aydan sonra qaynana ilə
dalaşaraq qız əşyalarını
yığdı və bir daha
qayıtmamaq üzrə çıxıb
getdi. O hələ cavanlıqda
teatrda ancaq epizodik
rollar ifa edəndə, teatrın
köhnə işçilərinin “həyat
şəraitini yaxşılaşdırdılar”,
onun Montində
zirzəmidəki evini isə
Nuvarişə verdilər. Orada isə
ağciyər xərçəngindən
dünyasını dəyişən ikinci
arvadı ilə birgə cəmisi
doqquz ay yaşadı. Nuvariş
Qarabağlının üçüncü arvadı
teatrın adlı-sanlı
aktyorlarından birinin 36
yaşlı qocalmış qızı Culyetta
idi. Beş il onların uşağı
olmadı. Daha sonra oğulları
dünyaya gəldi. Lakin bir
dəfə, hələ körpənin heç üç
ayı olmazdı, gecə körpəni
əmizdirərkən Culyetta bərk
yuxuya getdi. Ayılanda isə
sinəsi arasında boğulan
körpənin göyərmiş
bədənini gördü. Culyetta
bunu özünə heç cür
bağışlaya bilmədi, ölmüş
uşaq nə kiriyir, ağlayır, süd
istəyirdi. Və ana
yeməkdən, içməkdən,
yatmaqdan əl çəkdi. Yazıq
qadın körpənin ölümündən
sonra heç on gün də
yaşamadı. Zəiflədi, şam
kimi yandı və kölgə kimi
yox oldu, sanki o heç vaxt
mövcud olmamışdı. İndi
artıq on ildən çoxdur ki,
Nuvarişin şəhərin
mərkəzində ikiotqalı gözəl
br evi var. Bu ilin fevralına
kimi həmin evdə tənha,
amma əvvəlkilərlə
müqayisədə sakit, hətta
ola bilsin ki, çox xoşbəxt və
azad həyat sürürdü. Və
budur, taleyin ironiyası –
indi Nuvariş Qarabağlı
evinə ancaq gecələr
getməyə çalışırdı, o da ona
görə ki, gedəcək başqa yeri
yox idi. Şəxsi evində bir
dəqiqə belə olsun rahatlıq,
yuxu, istirahət nədir
bilmirdi. Səbəb isə onda idi
ki, əhəmiyyətsiz, lakin çox
pullu vəzifə tutan
Baksovetin işçilərindən biri
– cüssəli qarınlı yekəpər –
teatrın köhnə işçilərindən
olan, Nuvarişlə qonşuluqda
eyni gündə mənzil alan
qarderopçu Qret Sarkisovna
Minasovun evini tutub və
sonuncu, onuncu
mərtəbədə əsl fahişəxana
yaratmışdı. Divarın
arxasından bütün günü
səs-küy, gurultu səsləri
eşidilirdi.