Ardarazli [Off] (15.02.2013 / 23:02)
O zaman Nuvariş
Qarabağlı hələ atasının
evində yaşayırdı, teatrda
isə hələ təzəcə epizodik
rollarda səhnəyə çıxmağa
başlamışdı. Lakin məlum
olur ki, Xazyain Nuvarişin
bu əhəmiyyətsiz rollarını
görüb. Və nəinki görüb,
hətta yaddaşında möhkəm
saxlayıb. Həmin axşam
Xazyain, deyəsən, hansısa
qonaqlıqdan qayıdırdı və
yüksək əhval-ruhiyyədə
idi. (Onun yanınca iki güclü
kişi – mühafizəçiləri
gedirdi) – At, aktyor, dayan
görüm, qardaş – dedi o.
Sən ki içmisən! Harda bu
qədər vurmusan? – O
yanında duran kişilərdən
birinə göz vurdu. – Mən də
içmişəm. Ancaq görürsən,
düz yerdə yellənmirəm...
Bu vaxt Nuvariş, təbii ki,
hələ respublikanın birinci
şəxsi ilə tanış deyildi və
əgər birinci şəxs əlini
uzadıb deməsəydi ki,
“Gəlin tanış olaq”, yəqin ki,
həmin gecə Zevina
küçəsinin tinində kiminlə
qarşılaşdığını
xatırlamayacaqdı. – Gəl
tanış olaq. – O öz adını
dedi. – Mən səni tanıyıram,
sən aktyorsan. Teatrda
yaxşı rollar oynayırsan. İndi
yolun haradır? Nuvariş bir-
birinə dolaşmış dili ilə
güclə mırıldandı: – Xı-xı-
Xırdalana. Avtobusa
minməyə gedirəm. Adam
bir neçə dəfə uzunsov sifət
ilə aktyoru ayaqdan başa
kimi süzdü. – Yaxşı, get –
qorxuducu nifrətlə əmr
etdi. – Artıq gecdir. Addımla
irəli! Bir daha da belə içmə.
“Sən hələ də Xırdalanda
yaşayırsan?”