Ardarazli [Off] (15.02.2013 / 23:13)
Bir alim
kimi də savadlıdır. O hansı
kitabları oxumayıb. Amma
xaraktercə şeytan kimi
tərsdir. O, hələ 10-12 il
əvvəl xalq artisti ola
bilərdi. Lakin hələ də
mənim kimi əməkdar artist
olaraq qalıb. Çünki dilini
saxlamağı bacarmır.
Səksən doqquzda ona və
bizim aktyorlardan üçünə
xalq artisti adını verdilər.
Həmin ərəfədə hamı onu
təbrik etdi. Növbəti gün isə
qəzetlərdə həmin o üç
nəfərin adını yazdılar, onun
haqqında isə heç nə yox
idi. Sən demə, o həmin
axşam kiminləsə
möhkəmcə içib və yenə də
dilinə yiyəlik edə bilməyib:
deyib ki, mənə sizin
səxavətli Xazyainin sağa-
sola payladığı titul lazım
deyil, qoy bu titulları mən,
xalqın gözündə qazanım. –
Hə, yəqin ki çatdırıblar,
həkim. Yoxsa niyə üç
nəfərdən məhz onu
sildilər. – Artist siqareti
yarıya qədər çəkib,
kötüyünü külqabıda
söndürdü. – Nədənsə sovet
hökumətini o ta əvvəldən
sevmədi. İnanın, tab gətirə
bilmirdi. Deyəsən, altmış
səkkizinci il olardı. Bizim
teatrın bir tamaşasına
dövlət Premya keçirdi. Beş
ifaçı yer aldı, Saday Sadıqlı
isə yenə də bir küncdə
qaldı. Baxmayaraq ki, baş
rolu o ifa edirdi. Sadəcə
onda da dilini cilovlaya
bilmədi. Mərkəzi Komitənin
üzvlərindən birinin düz
üzünə dedi ki, sizin
cibinizdə olan partiya bileti
deyil, tapançadır. Öz
tapancanızla siz qorxusuz
yaşamaq üçün insanları
qorxudursunuz, onları
qorxu içərisində saxlayırsız.
Nuvariş hələ üçüncü
bakalını içməmiş elə
ruhlanmışdı, özündə elə bir
yüngüllük və xoşbəxtlik
hiss edirdi ki, əlində olsaydı
elə həmin vaxt rəqs də
edərdi. Bir tərəfdən ona
içdiyi araq təsir etmişdi,
digər tərəfdən isə Fərzani
kimi dahi cərrahla oturub
söhbət etməyin sevinci
onu ələ almışdı. Bütün gün
boyu hiss etdiyi bütün
əzabları, hətta bir qədər
əvvəl gördüyü dəhşətlıi
yuxu da unudulmuşdu.
Hətta, it oğlu it Şahqacar
Ərmağanovun özü belə
indi aktyora o qədər də
zəhmli görünmürdü.
Həkim Fərzani də aktyor-
qonağının təravətlənmiş,
sağlam görüntüsündən
məmnun idi.