Ardarazli [Off] (14.03.2013 / 22:00)
biridi. Amma hansıydı,
bunu heç cür xatırlaya
bilmirdi. Bunu heç cür
xatırlaya bilmədiyinə görə
də içində ilanabənzər bir
qorxu dolaşırdı,
sümüklərinin arasında
burulurdu, oynaqlarını
sıxırdı. Minaxanım
qorxurdu ki, bu saat bir
pəzəvəng kişi xaylağı
girər içəri və xarab olan
bir atvyorkanı onun
qabağına qoyub deyər ki,
buyur görüm, düzəlt bunu.
Və Minaxanım qalar
gözlərini döyə-döyə.
Minaxanım da qorxurdu
kişilərdən. Bircə əri
Məmmədağadan başqa.
Ondan qorxmurdu,
anasının tapşırığına uyğun
olaraq, əvvəldən cəld
tərpənib Mamedin
gözünün odunu almışdı,
əvəzində, ona üç dənə
oğul vermişdi. Daha
doğrusu, oğlan uşağı.
Böyüyüb nə dərəcədə
oğul olacaqdılar, bunu
Allahdan başqa heç kim
bilmirdi. Çox yox, elə
atalarına oxşasınlar, bəsdi,
artığı təpələrinə dəysin,
Minaxanım həmişə
fikirləşirdi. Düzdü, əri
Mamed də dağı dağ üstə
qoyan Rüstəm-Zal deyildi.
Dostları demişkən, elə
«Mamedik»di də. Balaca
bir rəssamdı, böyük bir
teatrda işləyirdi, işi gücü
də bütün günü yekə-yekə
pərdələrin,
dekorasiyaların üstündə..