Ardarazli [Off] (14.03.2013 / 22:22)
Minaxanımın on il əvvəl
Mamedi ilk dəfə
görməyini xatırladı.
Bacısıyla birlikdə Məsmə
xalaqızının toyundan
çıxanda görmüşdü ki,
əmisi nəvəsi Ağasadıq bir
nəfər yad oğlanla
qucaqlaşıb yellənə-yellənə
harasa gedirlər, hər
ikisindən də möhkəm
araq iyi gəlir. Bacısı ona
demişdi ki, bu oğlan
şəhərdə yaşayan uzaq
qohumlarımızdandı.
Minaxanım onda nifrət
eləmişdi Mamedə və sonra
ona elçi düşəndə də bir
müddət tərəddüd
eləmişdi. Amma sonra
Məmmədağanı ayıq vaxtı
görüb baxmışdı ki, pis
oğlana oxşamır,
razılaşmışdı. İndi həmin
səhnə - Məmmədağayla
əminəvəsi Ağasadığın
qucaqlaşıb yellənə-yellənə
harasa getməkləri
Minaxanımın gözünün
qarşısına gələndə təzədən
ürəyi bulandı, fikirləşdi ki,
allah bilir, elə o vaxtdan
Mamedin belə əyri işləri
olub. Amma heç kim
bilməyib. Bəlkə də biliblər,
ancaq ondan gizlədiblər.
Minaxanımın xəyalında
canlandı ki, kənddə yol
gedəndə kişilər onun
ardıyca baxırlar, bir-birinə
pıçıldayırlar ki, gül kimi
gəlindi, amma heyif ki əri
bunnandı. Sonra da
barmaqlarından dairə
düzəldirlər.
Ağlamaq tutdu
Minaxanımı, kənddəki
divar qonşuları Gülbalanı
xatırladı. Məktəb
vaxtından ölürdü
Minaxanımçün, amma o
tərpənənə qədər
Mamedgil artıq elçi
düşmüşdülər Minaxanıma
və axırıncı dəfə küçə
qapısının yanında
təsadüfən Gülbalayla üz-
üzə gələndə, oğlan
Minaxanıma baxıb
həsrətlə demişdi ki,
bəyənmədin məni, şəhər
uşağına gedirsən, amma
elə bilmə ki, orda əlin bala
batacaq.
Minaxanım fikirləşdi, bəlkə
Gülbala da hər şeyi
bilirmiş. Hə, bilirmiş.
Gülbalanın gözlərindəki
təəssüfün səbəbi elə bil
yalnız indi aydın oldu
Minaxanıma. Ürəyində
söydü oğlanı. Belə şey
vardısa, əvvəldən
deyərdin də mənə. Mən
də işimi bilərdim…
Xəyalən o illərə qayıtdı,
gördü ki, Mamedə rədd
cavabı verir, Gulbalaya ərə
gedir, Gülbala onu Zaqsa
aparır, toyda da heç bir
gəlin maşını filan lazım
olmur, Minaxanım elə öz
ayağıyla divarın o tərəfinə
tullanıb Gülbalagildə
bərqərar olur və onun
həyasızlıqda kənddə ad
çıxartmış anası
Püstəxanımı bir ayın
içində muma döndərir,
sonra Gülbala üçün beş-
altı dənə uşaq doğur….
Yenə beyni qarışdı
Minaxanımın. Zaman
futbol topu kimi dər-
divara dəyərək həyətin
ortasında tullanıb
düşməyə başladı.
Minaxanımına elə gəldi ki,
vaxt geri qayıdır, o sürətlə
balacalaşır, boyu kiçilir,
saçı qısalır, beli dikəlir,
azca sallanmış sinəsi
tarıma çəkilir, əllərindəki
qırışlar yox olur. Elə bildi,
bu saat şəhərdə yox,
kənddədi, beş yaşı var,
nənə babaları da hələ
sağdı. Gözünün qabağına
gəldi ki, rəhmətlik babası
Seyid Rza şam
namazından sonra hamını
yatırdıb samanlığa çəkilir,
Mamedin babası Hacı
Kərimlə dodaq dodağa
öpüşür, Seyid Rzanın
ağzının suyu Hacı Kərimin
saqqalıyla aşağı süzülür,
samanlığı su basır.
Marçamurç səsi də kəndi
başına götürür…
İyrəndi Minaxanım.
«Kino»nun ardına baxa
bilməyib gözlərini yumdu.
Fikirləşdi ki bəlkə bu da
nəsillikcə keçən
xəstəliklər kimi ata-
babadan keçir adama?
Mamedin nəslində də
belələri olub, indi ona da
keçib, sonra oğlanlarına ….
Minaxanımı vahimə basdı,
oğlanlarını xatırladı,
ağlamaq tutdu onu,
fikirləşdi ki əgər bu zibil
nəsillikcə keçən şeydisə,
onda mütləq oğlanlar da
atalarının yoluyla gedəcək
və bir də gördün, sabah
əsgərlikdən qayıdandan
sonra, uşaqlardan biri
nərmənazik bir oğlanın
əlindən tutub evə gətirdi
ki, bəs, mən bu oğlanı
sevirəm, zəhmət çəkin elçi
gedin, alıb gətirin
mənimçün, yoxsa sizi də
öldürəcəm, özümü də.
Minaxanım da
çarəsizlikdən ağbirçəkləri
başına yığır, xonça tutub
kamalü-əbədlə elçiliyə
gedirlər, o oğlanın
anasıyla oturub şirin çay
içirlər, sonra barmağına
üzük taxırlar…
Düşüncələrinin bu yerində
birdən-birə Minaxanım
çaşıb qaldı, fikirləşdi ki,
tutalım, hansısa bir oğlum
atasının yoluyla getdi, bir
dənə oğlan uşağını gətirib
otuzdurdu ocağımın
başına. Lap yaxşı. Bəs, bu
oğlan uşağı mənim nəyim
olacaq? Gəlinim, yoxsa
kürəkənim?