kişilerin beraberhüquqlu iştirakı demokratiyanı möhkemlendirir ve onun çerçivesinde fealiyyet imkanlarını genişlendirir.




Qedim Yunanıstanda, Afina polisinde yaranmış milli idareçilik ideya ve praktikası evveller vetendaş hesab olunmayan qadınların iştirakını teleb etmirdi. Din ve inkişaf eden bütün ictimai prosesler-böyük medeni intibah, inqilablar ve hüquqlar haqqında qanun kişilerin maraqlarını diqqet merkezinde saxlayırdı. «Azadlıq! Beraberlik! Qardaşlıq!» kimi demokratik şüarlar qadınlara yöneldilmemişdi. Yalnız XIX esrin sonlarında qadınlara kişilerle beraber sesverme hüquqlarının verilmesi prosesi başlandı. Yeni Zellandiya ve daha sonra Avstraliya qadınlara vetendaş statusu veren, 1893-cü ilden ise, onların milli seviyyede seçicilik hüquqlarını tanıyan ilk dövletlerden oldular. Senayesi güclü inkişaf etmiş ölkelerde qadınların seçkilerde iştirak hüququnun güvveye minmesi XX esrin evveline tesadüf edir. Qadınlar Finlandiya ve Norveçde 1906-1907-ci ilde, Danimarkada 1915-ci ilde, Almaniya, İsveç ve Böyük Britaniyada 1918-ci, ABŞ-da 1920-ci ilde, Fransada 1944-cü, İtaliyada 1945-ci, İsveçrede 1971-ci ilde sesverme hüququ qazanmışlar. Azerbaycanda ilk defe qadınların sesverme hüquqları barede meselenin 1907-ci ilde Çar Rusiyasının Dumasında Azerbaycanın nümayendesi Xasmemmedov qaldırmış ve Dumanın müselmanlar fraksiyasında gergin müzakirelerden sonra müsbet hell olunmasına nail olmuşdur. 1918-ci ilde I Azerbaycan Respublikası qadınların sesverme hüququnu tanımışdır. İnkişaf etmiş ölkelerin ekseriyyetinde qadınlar sesverme hüququnu müsteqillik hüququ ile bir vaxtda elde etdiler. Lakin qadınların ne vaxtdan seçki hüququnu elde etmesinden asılı olmayaraq, ekser ölkelerin siyasetinde qadın liderliyi ve qadın-kişi partnyorluğu problemi helledilmemiş qalır. Baxmayaraq ki, qadınlar seçicilerin yarısını teşkil edirler, onların payına parlamentde orta hesabla 10%, milli dövlet idarelerinde 6% yer düşür.
1994-cü ilin ortalarına aid melumatlara göre, qadınlar

<< 1 [2] 3 4 5 >>