Beşeriyyet tarixinde bir insan eli toxunmadan, bakire iken hamile olmuş yegane qadın İsa peyğemberin (e) anası Meryemdir.
Cahil insanların dedi-qodusundan qorxan Meryem haqqında Qurani-kerimde bele buyurulur: «Doğum sancısı onu bir xurma ağacının gövdesine söykenmeye mecbur etdi. Meryem dedi: «Kaş ki, men bundan evvel ölüb qurtaraydım ve ya tamamile unudulub getmiş olaydım»[1].
Hemin qısa müddetde üzücü çetinliklerle üzbeüz gelen Meryem üçün heyat zehere dönmüşdü. Şeref ve leyaqetini qorumaq onun üçün heç de asan deyildi. Meryem ele düşünürdü ki, bu uşaq doğulan kimi cemiyyet qarşısında rüsvay olacaq. Hansı ki, Meryem üçün paklıq heyatından üstün idi. Allahdan ölüm istemek batil bir iş olduğu halda, Meryemin öz iffetini qorumağa xatir atdığı bu addım bağışlana bilerdi.
Öz sevimli bendesini çetinliklerle sınağa çeken Allahın bu bende üçün qarşıda hansı açılışlar hazırladığını ağlına getirmeyen insan, bezen dözümsüzlük gösterir.
Bezileri Meryemin başına gelenlere şübhe edib, «Möcüze yalnız peyğemberlere ve imamlara aiddir», deyirler. Onlar unudur ki, Meryemin başına gelenler, bilavasite İsa peyğemberle (s) bağlı idi. Bundan elave, möcüzeden başqa «keramet» deyilen bir qeyri-adilik de var. Allah-teala istediyi mömin bendeni bu sifetle mükafatlandırır.

[1] «Meryem» suresi, aye 23.