Bu yazı meşhur Helen Adams Keller (1880-1968) haqqındadır. Keller başqa uşaqlar kimi dünyaya sağlam gelmişdi. Ancaq 1 yaş 7 aylığında keçirdiyi bir xestelikden sonra gözleri tutuldu. Artıq onun qulaqları da eşitmirdi. Uşaqlığının ilk illerinde çox esebi ve çılğın idi. Buna göre de, valideynleri ona terbiyeçi axtarmağa başladılar. Nehayet, evveller kor olan, sonra emeliyyatla (az da olsa) görmeye başlayan Enn Mensfild Sallivanı tapdılar. Sallivanın bütün seylerine baxmayaraq, ilk vaxtlar Kellerde heç bir deyişiklik olmadı. Nehayet, bir gün qızcığaz eline su tökerken Sallivan barmağı ile o biri eline «su» sözünü yazdı. Bundan sonra Kellerde böyük bir deyişiklik başladı. Keller evvelce sözleri öyrendi. 1890-cı ilde ise danışmağa başladı. Mektebi bitirdikden sonra meşhur «Menim heyat hekayem» (1902) kitabını yazdı. «Bütün Dünya» jurnalının 1954-cü il sayında «Korluğu heçe sayan qadın» adlı yazı da Keller haqqında idi. Mark Tven ise 19-cu esrin iki böyük dahisinin Napoleon ve Keller olduğunu deyirdi.

Bir gün müellimi onu heyvanlara toxunmaq üçün sirke apardı. Orada bir ayının elini sıxdı, bir zürafeninqulaqlarına toxundu. İlanlar onun boğazına sarılanda da heç neden qorxmurdu. Bir sözle, Keller qorxusuz bir adam idi. Keller işıq ve sesden mehrum idi. Ancaq hissleri o qeder güclü idi ki, qarşısındakı adamın şexsiyyetini de müeyyen ede bilirdi. Londonda bir parka girende havasından oranın «Qrin Park» olduğunu anlamışdı. Coğrafiyanı müelliminin qırmızı palçıqdan düzeltdiyi qabarıq xerite ile öyrendi. 18 yaşında artıq bir çox fenleri bilirdi. Liseye başlayanda alman ve latın dillerinde serbest danışmağı bacarırdı. İdmanla meşğul olmağı, ata minmeyi sevirdi. Korlar üçün yazılmış kitabları o qeder oxumuşdu ki, artıq nöqteleri de silinmişdi.

1945-ci ilin iyulu idi. O gün Keller ilk defe böyürtken yığdı.Deymiş meyveleri eli ile hiss edirdi. Onun çox gözel baxcası var id. Çünki yay günleri seher 5-de qalxır, alaq otlarını yığır, bağçanı sulayırdı. Keller bezi musiqi

[1] 2 >>