Şirin xeyallarla arzu semalarının enginliklerinde pervaz eden ruhu qanadı qırılmış quş kimi hesretle sonsuzluqlara baxır, uzun müddet havalanmadığından bir udum temiz nefese möhtac boğanaq otaq kimi açılmaq, çatlamaq isteyirdi. Beş il idi ki, seherleri “belke, bir de görmedim”, axşamları “belke, bu sonuncu oldu” gümanı ile yatıb-durur, bir zamanlar seyr etdikce üreyini fereh hissi dolduran mavi semadakı lopa-lopa buludlar bürüneceyi kefeni, ulduzlar başına tökülecek daşları xatırladır, güneşin ardınca esmeye başlayan xefif küleklerden mezar qoxusu hopurdu canına.
Hekimlere müraciet etmişdise de veziyyeti düzelmirdi. Boy-buxunu sanki ona düşmen yaranmışdı. Heç kes pehlevan kimi cüssesinin bu qeder ruhi acizliyine inana bilmirdi. Oxuduğu kitabların sayı-hesabı yox idi. Dünya ehalisinin xeyli hissesinin onun çekdiklerine meruz qaldığını, qarşısı alınmazsa, bu halın daha ciddi neticelere getirib çıxaracağını da yaxşı bilirdi. Heyat eşqi o qeder ölezimişdi ki, her an qopub torpağa düşecek payız yarpağı kimi idi.

Her yerde, her şeyde sevinc axtarsa da dünya onun gözüne yegane övladını itirib qara geymiş ana kimi görünür, yağan yağışı, qarı da onun göz yaşları zenn edirdi. Sanki, o, dünyanı öz derdi, qemi ile baş-başa buraxmaqdan qorxur, ona hemdem olub gece-gündüz ağlamaq, ağlamaq isteyirdi. Hetta ağlamamağı qebahet görmeye başlamışdı. Deyib-gülen, rahatca addımlayan insanlara hesedle baxırdı. Bir gün işe gederken özünden bir neçe addım irelide ağır-ağır yeriyen bir neferi yamsılamaq da istemişdi. Qolları, sanki, onunku deyildi, onları kimse asmışdı çiyinlerinden. Göresen nece olmuşdu ki, evveller qollarını nece daşıdığının ferqine bele varmamışdı.

Çox şeyi sınamışdı. Şefalı bitkiler, ayaqyalın gezmek, soyuq duş qebul etmek, yumoristik hekayeler oxumaq ve s. Heç birinden de bir fayda görmemişdi, sanki, ruhu terk elemişdi onu. Ayrılmış valideynlerinden birini seçmek şerti qarşısında qalmış uşaq kimi beden ve ruhu arasında tereddüd içinde qalmışdı. Ümidle açdığı her

[1] 2 3 ... 5 >>