Dini kitablarda Allah terefinden qebul edilen ve
yüksek deyerlendirilen tövbenin xüsusiyyetleri
barede çoxlu hedis ve revayetlere rast gelirik.
Tövbenin en yüksek ve semimi mertebesine
“tövbeyi-nesuh” deyirler. Bu hemin tövbedir ki, Qurani-kerimde onun baresinde buyurulur: “Ey iman getirenler! Allaha semimi-qelbden (nesuh) tövbe edin!” (Tehrim, 8). Bezi alimlerin fikrince, en yaxşı tövbenin 4 şerti var: etdiyin günah üçün ürekden peşman olmaq, dille tövbe-istiğfar etmek, hemin günahdan çekinmek ve bir daha o günaha sarı qayıtmamağı qesd etmek. Semimi tövbenin 3 xüsusiyyeti olduğunu deyenler de var: Allah terefinden qebul olunmaması üçün qorxmaq, qebul olunacağına ümid etmek ve Allaha itaeti davam etdirmek. İmam Cefer Sadiq (e) buyurmuşdur: “Tövbeyi- nesuh ele bir tövbedir ki, onu edenin batini ile zahiri eynidir, hetta batini zahirinden daha üstün­ dür”. Esil tövbenin neceliyi haqqında aşağıdakı iki hedis
xüsusi ehemiyyet daşıyır. Bir gün Hezret Muhemmed Peyğember (s) sehabelerden soruşdu: “Bilirsinizmi, esil tövbekar kimdir?” Cavab verdiler: “Allaha and olsun ki, xeyr, bilmirik”. Peyğember buyurdu: “Bende tövbe edirse, amma ondan şikayeti olanları
(yeni, haqqını qesb etdiyi adamları) razı salmırsa (onlardan halallıq almırsa), tövbekar sayılmaz. Her kim tövbe etse, amma oturub-durduğu meclisleri ve yediyi (haram) yemekleri deyişdirmese, tövbekar deyil. Her kim tövbe etse, amma (günahda ona şeriklik eden) dostlarını deyişdirmese, esil tövbekar deyil. Her kim tövbe etse, amma ibadetini çoxaltmasa (yeni ibadetinin sayını ve keyfiyyetini artırmasa), tövbe etmiş sayılmaz. Her kim tövbe etse, amma (ona fexr getiren) libasını deyişdirmese, tövbekar deyil. Her kim tövbe etse, amma yatağını deyişdirmese (yeni, naz-nemetli, rahat yataqdan uzaq olmasa ve ya exlaqsızlığa son qoymasa), esil tövbe edenlerden deyil. Her kim tövbe etse, amma qelbi (imana, teqvaya ve ibadete sarı) açılmasa, sexaveti artmasa, esil tövbekar olmaz. Her kim tövbe etse, amma (bu dünyaya aid olan)

[1] 2 >>