Mehemmed ibn Ebi Bekrden azğın Müaviye ibn Sexre: Allahdan itaet edenlere ve Allah övliyalarına teslim olanlara salam olsun.
Allah öz böyüklüyü ile insanları yaratmışdır, bihude ve acizlik üzünden yox. Onları yaratdığı zaman yaranmalarına ehtiyacı olmamışdır. Onları Öz bendeleri olaraq yaratmışdır. Sonra Öz elmi esasında bezilerini peyğemberliye seçmişdir. Hemçinin onların arasından Mühemmed (s)-i peyğember etmişdir. Öz risaletini ona vermişdir. Onu Öz vehyi üçün seçmiş, Öz işinde emin bilmişdir. Onu müjdeverici ve qorxuducu etmişdir ki, özünden qabaq olan kitabları tesdiq etsin. Şeriet ve hökmlere hidayetçi olsun.
O, elm ve xeyirxah meslehetle xalqı Allaha teref devet etdi. Ona birinci cavab verib iman getiren, özünü teslim eden qardaşı ve emisi oğlu Eli ibn Ebi Talib (e) oldu. O, qeybe inandı, Peyğember (s)-i ise her ezizden artıq sevdi. Öz canını qalxan qerar verib, her qorxu ve vehşetde onunla oldu. Onun kenarında müharibe edib sülh bağladı. Çetin anlarda özünü onun ixtiyarında qoydu. (O qeder onun xidmetinde oldu ki,) müharibelerde heç kes ona çatmazdı. Onun yaxşı işlerinde heç kes hetta ona yaxın bele gele bilmedi.
Men görürem ki, sen özünü ondan üstün sayırsan. Seni (yaxşı) tanıyıram. Hemçinin, Eli (e)-ı da – ki, bütün yaxşılıqların nümunesidir – yaxşı tanıyıram. O, İslamı qebul eden birinci adamdır. Onun niyyeti bütün insanların niyyetinden düz idi. Övladları hamıdan feziletli ve uca, zövcesi hamıdan ezemetli, emisi oğlu hamıdan hörmetli idi. Qardaşı Mute müharibesinde canından keçdi. Emisi Ühüd müharibesinde şehidler ağası idi. Atası hemişe Allah Peyğemberini müdafie edirdi. Sen nifrin olunmuşun oğlu nifrin olunmuşsan. Sen ve atan hemişe Allahın dini qarşısında qarışıqlıq yaradır, Allahın nurunu söndürmeye çalışırdınız. Xalqı bu işe göre bir yere yığdınız, pul xercleyib ereb qebilelerini bu işe tehrik etdiniz.
Atan bu yolla ölüb getdi. Sen de hemin işde onun canişini olmusan. Bu söze şahid öz etrafına yığdığın adamlardır. Hizbler qalıqları, nifaq

[1] 2 3 >>