danışmaq olarmı?
Muhemmed ibn Ebdülvahhab
deyib: “Eger insan qebrin
yanında ölünün bağışlanması
üçün dua ederken onunla
danışarsa, müşrik olar.” (Feth el-
Mecid, seh. 208)
Dinimizde en çox mübahise
predmeti olan meselelerden biri
de ölülerin eşidib-eşitmemeleri ve
ya ümumiyyetle, onlarla
danışmağın caiz olub-olmaması
meselesidir.
Burada bele bir sual yaranır: Eger
ölüler eşidirlerse ve
peyğemberler onlarla
danışırlarsa, biz insanlara ise
mehz peyğemberler
nümunedirse, ne üçün bu emel
onlara caiz olduğu halda, adi
insanlar bunu ederken müşrik
olurlar?
Dinimizden bize melum olduğu
kimi, peyğemberlere xüsusi
hallarda bezi şeyler halal olduğu
halda, adi insanlar üçün haramdır
ve ya eksine, peyğemberlere
haram olan bezi şeyler adi
insanlara halaldır. Lakin tovhid
mövzusu dinin üsulu, dinimizin
köküdür. Şirkle mübarize aparmış
bütün peyğemberler tovhid
müellimidirler. Bele olan halda,
nece ola biler ki, şirk hesab edilen
her hansı bir emel peyğemberler
üçün icazeli olsun? İslam
peyğemberi Mehemmed (s) bu
meseleni bize nece izah edib?
“Bedr günü Peyğember (s) emr
verdi ki, qüreyşilerin 24
başçısının cesedi Bedrin çirkli
derin quyularından birine atılsın.
O, quyunun kenarında
dayanarken allahsız qüreyşi
cesedlerinin adları ve atalarının
adları ile onlara müraciet etdi: “Ey
filankesin oğlu filankes! Allaha ve
onun Elçisine boyun eyseydin,
razı qalardın. Rebbimizin bize
verdiyi vedin doğru olduğunu
bildik. Sen de Allahın sene verdiyi
vedin doğru oduğunu
anladınmı?” Ömer dedi: “Ey
Allahın Elçisi! Sen ruhu olmayan
cesedlerle danışırsan!” Allahın
Elçisi (s) dedi: “Allaha and olsun
ki, onlar sizden daha yaxşı
eşidirler.” (Sehih Buxari,
hedis № 314)
Allah bize Öz kitabında
Peyğemberin (s) bütün
etdiklerinin, her dediyi sözün
vehy olduğunu xeber verib.
Hedisde sehabenin “Ey Allahın
Elçisi! Sen ruhu olmayan
cesedlerle danışırsan!”
demesinden görünür ki, bu sual
o zaman da insanlara qaranlıq
imiş. Lakin Allahın

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>