Emr ibn Cemuh cahiliyye dövründe Yesribin (Medinenin) sayılıb-seçilen sakinlerinden idi. Beni- Seleme soyunun başçılarından sayılır, igid döyüşçü kimi tanınırdı, şeherde böyük nüfuz sahibi idi. O zamanlar her bir ailenin öz bütü vardı. Bütü evin en hörmetli yerinde saxlayır, ona ibadet edir, gözel etirler sepir, qarşısında qurban kesirdiler. Emrin perestiş etdiyi bütün adı Menat idi. O, Menatı bahalı taxtadan yondurmuşdu. Mühüm bir iş görmezden evvel Menata dualar edib, ondan yardım dileyirdi. Hezret Mühemmed Peyğember (s) hicretden bir il evvel Yesribde İslam dinini tebliğ etmek üçün öz sehabesi Müseb ibn Ümeyri bu şehere gönderdi. Müsebin seyi ile Yesribin ekser ehalisi müselman oldu. Cemi barmaqla sayıla bilecek qeder adam bütperestlik eqidesinde qalmışdı. Hetta Emrin heyat yoldaşı Hind, üç oğlu Müavvez, Müaz ve Xellad da müselman olmuşdular, amma bunu Emrden gizli saxlayırdılar. Hind ve oğulları yaşı 60-ı keçmiş Emri de şirk bataqlığından qurtarıb İslama devet etmek isteyirdiler, amma bunun üçün elverişli imkan gözlemeli idiler. Oğullarının müselmanlara qoşulacağından qorxan Emr bir gün arvadına dedi: “Hind, bax, sene tapşırıram, uşaqları Müseble görüşmeye qoyma. Yoxsa onun sözlerine uyub teze dine keçerler”. Hind uğurlu fürsetin çatdığını düşünüb dedi: “Oğlumuz Müaz Müseble görüşüb, ondan bezi meseleler eşidib. İstesen, Müazı çağırıb soruş ki, eşitdikleri neden ibaretdir?” Bu fikir Emrin ağlına batdı, oğlunu çağırıb, Müseb ibn Ümeyrden ne eşitdiyini soruşdu. Müaz Qurani-kerimin Fatihe suresini atasına oxudu. Emr heyranlıqla ayeleri dinledi, sonra dedi: “Ne gözel sözlerdir. Mühemmedin bütün sözleri bu cürdürmü?” Müaz cavab verdi: “Bütün sözleri bir-birinden gözeldir. Sen de ona beyet edersenmi? Bütün camaat ona beyet edib”. Emr dedi: “Men her işi görmezden evvel Menatla meslehet edirem. Qoy Menatdan soruşum, cavabı sene deyerem”. Emr Menatın qarşısında durub ona dualar oxudu, yeni dine keçib-keçmemek barede fikrini soruşdu. Amma taxta parçasından ses çıxmadı.

[1] 2 3 >>