İctimai münasibetlerde önemli
yerlerden birini zarafat tutur. Bezen
hansısa fikrimizi ince şekilde
çatdırmaq üçün, bezen ise sadece
başqalarının könlünü açmaq üçün xoş
zarafatlardan, yumordan istifade
edirik. Zarafat sözü "zerafe" (zeriflik,
incelik) kökünden gelir ve bu da onu
gösterir ki, zarafat ince ve zerif eyham
demekdir. Bezen zarafat adı altında
yalan danışır, başqalarını tehqir edir,
insanların qelbini qırırıq. Tebii ki, bu
cür "zarafatları" ince adlandırmaq
olmaz ve bunlar İslamın da ruhuna
ziddir. Bes göresen sevimli
Peyğemberimizin (s.e.s.) zarafata
münasibeti nece olub ve ümumiyyetle
her hereketiyle müselmanlara örnek
teşkil eden bu kamil insan ne cür
zarafat edib?
Siyer kitablarından ve hedis
menbelerinden melum olduğuna göre,
Hezreti Resulullah ince zarafatları
sevmekle yanaşı, özü de bezen
zarafatlar etmişdir. Vaxtaşırı etdiyi
zarafatlarla zarafatın İslam
edebiyyatında yer almasına ve inkişaf
etmesine sebeb olan Hz Peyğemberin
zarafatları ince, ürekaçan ve xoş
olmuşdur. Bele ki, bir defe onun
zarafatını gören Ebu Hureyre çaşıb
qalmış, "Ya Peyğember, sen bizimle
zarafat edirsen?" deye soruşmuşdur.
Hezreti Peyğember bele cavab
vermişdir: "Beli, men zarafat edirem,
amma yalnız heqiqeti söyleyirem".
Bu nüans olduqca böyük önem kesb
edir. Zarafatda bele yalan
danışmaqdan çekinmek lazımdır. Hz
Peyğember zarafat ederken bir sıra
başqa qaydalara da riayet etmeli
olduğumuzu bidirmişdir. Hedislerde bu
qaydalar bu cür sadalanır:
- zarafatı yalan ve uydurma sözler
söyleyerek, müeyyen menada
insanlara menen zerer verecek
şekilde etmemek;
- zarafat ile de olsa, başqasının malını
menimsememek (Bir hedisde Hz
Peyğember bele buyurur: "Biriniz esla
qardaşının esasının ne zarafatla, ne de
ciddi olaraq götürmesin. Kim
götürübse qaytarsın"),
- kimise qorxutmamaq, narahat
etmemek (bu cür zarafat bu hedisle
qadağan edilmişdir: "Sehabeler bir
defe Hz Peyğemberle sefere çıxırlar.
Bu erefede bir nefer yatır.

[1] 2 3 >>