mindikleri develeri
sürürmüş. Yanıqlı sesi ve süretli tempi
ile oxuduğu mahnılar develeri
coşduranda Hezreti Peyğember ona
bele deyir: "Ey Enceşe! Yavaş sür,
büllurları qırarsan".
Hezreti Peybember sehabelerle
zarafatlaşdığı kimi, bezen sehabeler
de onunla zarafat edermişler. Hezreti
Peyğember ise onların bu zarafatlarına
tebessümle ve ya başqa bir zarafatla
cavab verermiş. Tebuk seferinde Avf
ibn Malik kiçik bir deri çadırda olan
Hezreti Peyğemberin yanına gelerek
salam verir. Hezreti Peyğember onun
salamını alaraq: "Gel içeri" deyir. O ise
"Bütün bedenimle, yoxsa yarısıyla, ya
Resulullah" deye soruşur. Hezreti
Peyğember "Beli, büdün bedeninle"
deye cavab verir.
Hezreti Peyğemberi her meselede
özlerine örnek alan sehabeler öz
aralarında da zarafatlaşmışlar.
Çox vaxt bezi hedislerin zahiri menası
ele alınaraq İslamda zarafata yer
olmadığını söyleyenler olur. Halbuki
hedislerde insanın vüqarını ve
ciddiyyetini ayaqlar altına atacaq
formada edilen zarafat pislenmişdir.
Meselen bir hedisde bele buyurulur:
"Dostunla mübahise etme ve
zarafatlaşma!". Eyni şekilde
qehqehelerle gülmeyi qadağan eden
revayeter de vardır: "Çox gülme,
çünki çox gülmek qelbi öldürür".
Hezreti Elinin bu sözleri de yuxarıdakı
hedisleri desteklemekdedir: "Çox
zarafat ciddiyyeti azaldır. Kimin
zarafatcıl xasiyyeti daha qalib gelse
ağlı fesada uğrayar, kim çox zarafat
etse ciddiyyeti yox olar". Bütün bu
revayetlere baxdıqda insanın
ciddiyyetini yox eden ve ona yüngül
yanaşan, kin ve edavete sebeb olan
zarafatın qadağan olunduğu, diger
hallarda ise izin verildiyi melum olur.
Çünki yaşadığı dövrde insanların en
gülerüzlüsü olan Hezreti Peyğember
zarafatı qadağan etmek bir yana, bir
psixoloq kimi onun bir ehtiyac
olduğunu vurğulamışdır, özü de
şexsen zarafat ederek zarafatın bir
ehtiyac olduğunu göstermişdir.

<< 1 2 [3]