(“Kitabül-imare”, 43-cü möcem, 1905 (4923)-ci hedis), Nesai öz “Sünen”inde (“Kitabül-cihad”, 22-ci töhfe, 3139-cu hedis) qeyd etmişdir. Tirmizi öz “Sünen”inde (“Kitabüz-zöhd”, 48-ci möcem, 2382-ci hedis) ve İbn Hibban öz “Sünen”inde (408-ci hedis, 1-ci cild, seh. 135-137) hedisi bir qeder ferqli şekillerde neql etmişler. Meşhur selefi alimi Albani bu hedisi sehih saymışdır (“Sehihüt-Terğib vet-terhib”, 1-ci cild, seh. 114-116, 22-ci hedis).

Oxşar hedis şie menbelerinde de Hezret Mühemmed Peyğemberden (s) ve mesum imamlardan revayet edilib (bax: “Biharül-envar”, 70-ci cild, seh. 249, 24-cü hedis).

İkinci revayet

Xeyber savaşından sonra Peyğember car çekdirdi ki, her kim döyüşde qenimet elde edibse, onu mütleq tehvil versin. Ekseriyyet bu emre tabe olub, qenimetleri tehvil verdi.

Müselmanlar Xeyberden qayıdarken Vadiyül-Qüra adlı menteqede düşerge saldılar. Burada Peyğemberin Müd’em adlı zenci nökeri Onun devesinin kecavesini hazırlayan zaman qefil atılan bir ox onu helak etdi. Etrafı ne qeder axtardılarsa, qatili tapa bilmediler. Yeqin ki, yehudilerden kimse döyüşde öldürülen qohumunun intiqamını almaq üçün bu addımı atmışdı. Müselmanlar Müd’emin şehid olduğunu qebul etdiler, çünki böyük ehtimalla düşmen oxundan ölmüşdü. Bütün düşergeye xeber yayıldı ki, Müd’em de şehid olub cennete getdi. Onu böyük ehtiramla defn etmeye hazırlaşdıqları zaman Peyğember buyurdu: “Xeyr, o, cennetlik deyil. Çünki ölerken eyninde olan libas döyüş qenimetlerinden idi ve onu tehvil vermemişdi. Qiyamet gününde hemin parça alova dönüb onun bedenini bürüyecek”. Belelikle, bir libas Müd’emi cehenneme apardı. Bu hadise bütün möteber siyre kitablarında tesvir edilib. O cümleden, “Siyreyi-İbn Hişam”, 3-cü cild, seh. 347-348; E.Hümeydi. Es-Siyretün-nebeviyye, 7-ci cild, seh. 69 ve s.

Üçüncü revayet

Bir çox möteber tarix ve hedis menbelerinde, o cümleden, “Sehihül-Buxari”nin “Cihad” kitabında Quzman adlı bir münafiqin ehvalatı tesvir edilib. Müselmanlar Ühüd savaşına yollananda

<< 1 [2] 3 >>