"Din" sözünün kökünün arami, ibrani, fars ve ereb dilinde olması ile bağlı fikirler seslendirilse de bu meselede bir netice elde edilmeyib. "dene, yedinu ve diyaneten" şeklinde lüğetlerde yazılan ve cemi "ed-yan" şeklinde qeyd edilen bu söz aşağıdakı menalara gelir: "ceza, mükafat, hökm, hesab, itaet, boyun eymek, ibadet, adet, hal, şeriet, qanun, yol, mezheb, millet" ve s.
Din sözü Avestada "daena", pehlevi dilinde (qedim fars) "den" şeklinde işledilib. Bunların menası da "yol, üslub, terz" menalarına gelir. İbrani dilinde evveller "ibadet, qurban ve dua" menelarına gelen "abodat elohim" hemçinin "din" menasını da ifade edirdi. Qedim Yunan dilinde ise "din" sözü qorxu ile qarışıq hörmet menasına gelen "trioheya" kelmesi ile ifade edilirdi.
Qedim türkler müxtelif dövrlerde "din" sözünü ifade etmek üçün "drm", "darm", "nom", "den" kimi sözler işledibler. Ancaq tarixin seyri içinde türk dövletlerinde ve boylarında bu menada hansı sözlerden istifade edildiyini müeyyen etmek çox çetindir. Ancaq uyğur türkleri arasında "din" sözünü ifade etmek üçün eyni kelme işledilib.
Qerb dünyası bu gün istifade edilen "din" sözünü ne yunanlardan, ne yehudilikden, ne de xristianlıqdan götürüb. Din menasına gelen söz onların dillerin qedim bütperest Romadan keçib. Latın dilinde "din" sözü haqqında "böyük hörmet, diqqet, tezim edilen şey" menasında "religio" sözü işledilirdi. Bu sözün "re-legere"den ve ya "bağlamaq" menasına gelen ve insanlarla Tanrı arasında elaqeni ifade eden "religare"den törediyi iddia edilib. Hazırda Qerb dillerinde işledilen "religion" kelmesinde qeyd edilen her iki menanın olduğu bildirilib.
Hinduizmin müqeddes dili olan sanskrit dilinde "din" menasında "dhr" kökünden töreyen "dharma" sözü işledilir.
Buddizmin müqeddes dili olan Pali dilinde "doktrina" menasında "dhamma" şeklindedir. Bu söz "heqiqet, qanun, yol, vezife, nizam, fezilet" kimi menalara gelir...
Bu gün bütün dünyada din kelmesi demek olar ki, eyni menada istifade edilir.