münasibetleri, ne de talağı (boşanmağı) seçmese, şeriet hakimi bu işe müdaxile ede biler. Bele ki, şeriet hakimi kişini zindana salıb dörd aydan sona bu iki yoldan birini seçmeye mecbur etmekle qadını bu çetin veziyyetden qurtara biler.

İslam dini «ila»nın hökmünü tamamen batil etmese de, onun pis tesirlerini aradan qaldırmışdır. Çünki İslam heç kime icaze vermir ki, bu yolla heyat yoldaşını çıxılmaz veziyyete salsın. İslam bu dörd ayı («zerbul-ecel», yeni – dini eda etmek ve ya her hansı bir işi yerine yetirmek üçün müeyyen vaxt teyin etmek kimi) teyin edibse de, bu yolla aile münasibetlerinin bir hissesini batil etmek yox, belke cinsi münasibetlerin dörd aydan bir şeri baxımdan vacib bir emel olduğunu göstermek istemişdir. (Elbette, qadın bu uzun müddet erzinde günaha düşmemelidir. Günaha düşmek qorxusu olan genc qadınlar üçün ise bu fasile qısadır).

Nöqteler:
1. «ila» istisna bir hökmdür.
Her bir beyenilmez iş üçün olan and batil ve menasızdır, onu sındırmağa da heç bir eybi (günahı) yoxdur. Bu hökme esasen cinsi münasibetleri terk etmeye and içmek qetiyyen düzgün bir iş olmadığından tesirsizdir. İslamın bu cür and içenler üçün keffare teyin etmesi ise inadkar kişileri qadın hüququnu pozan bu qeyri-insani emelden çekindirmek üçün bir ceza növüdür.

2. İslam hökmü ile qerb dünyasının müqayisesi.
Qerbin cahil adetlerinde de, «ila»ya benzer «cismi ayrılıq» adlanan bir qanun vardır. Bele ki, mesihilerde talaq (boşanmaq) olmadığı üçün, Böyük Fransa inqilabından sonra, artıq bir yerde yaşaya bilmeyen qadın ve kişinin ayrılması üçün bir qanun tesis edildi. Bu qanuna esasen, kişi ve qadın müveqqeti olaraq bir-birinden ayrılaraq müxtelif evlerde yaşayırdılar. Bu zaman aile münasibetleri saxlansa da, qadın ve kişinin boynundan bir-birine aid olan haqları götürüldü. Bele veziyyetde ne kişi evlene, ne de qadın ere gede bilerdi. Bu hal üç iledek davam ede bilerdi, müddet bitdikden sonra ise onlar bir yerde yaşamağa mecbur idiler.

Qerb dünyası bu ayrılığa

<< 1 [2] 3 >>