onun heyatında öz izini qoymuşdu ve hemin yaradan sonra axsadığına göre ona “topal Teymur” ve ya “Teymurleng” deyirdiler.

Bir defe yene Teymur meğlub olub döyüş meydanından qaçır. Düşmenin teqibinden qurtulub özüne sığınacaq tapır. Dincini almaq üçün oturur. Böyük ruh düşkünlüyü içinde idi. Başına gelenler onu sarsıtmışdı. Teymur özüne söz verir ki, fatehlik iddiasını birdefelik başından atsın.

Bu zaman onun gözü bir terefde hereket eden qarışqaya sataşır. Qarışqa çiynine aldığı yükü ciddi-cehdle daşıyırdı. Onun yolunu bir daş parçası kesmişdi. Qarışqa hemin daşın üstünden keçmeli idi. Amma belinde özünden qat-qat ağır yük daşıdığı üçün bu iş ona asanlıqla müyesser olmurdu. Qarışqa daşın üstüne qalxmağa çalışır, amma her defe sürüşüb yıxılırdı. Düz yuxarıya çıxmaq, özü de bunu çiynindeki ağır yükle etmek çox çetin idi. Nehayet, altmış yeddinci cehdden sonra qarışqa öz meqsedine çatır, yükle birlikde daşı adlayıb yuvasına doğru hereketini davam etdirir.

Bu sehneni izleyen Teymur öz-özüne deyir: “Ey Teymur! Sen bu qarışqadan zeif deyisen! Ümidini itirme, cehd göster. Ayağa qalx ve növbeti meqsedinin ardınca get!”

Teymurleng deyirmiş ki, bu hadiseden sonra heç zaman ümidsizliye qapılmadım, hemişe sebr ve istiqametle istediyim meqsede doğru getdim. Bu xırda qarışqa mene heyat dersi verdi. Ona göre de bütün uğurlarıma ve fethlerime göre ona borcluyam.

islam.az

<< 1 [2]