(bir hedisin şerhi)

İmam Mühemmed Teqi (e) buyurub: “Möminin bunlara ehtiyacı olar: Allahdan gelen müveffeqiyyete (tovfiqe), öz içinden gelen moizeye ve ona nesihet edenin sözünü qebul etmek bacarığına”.



1. Allahdan gelen müveffeqiyyet (tovfiq).

Allahın yardımı bütün emellerin esas şerti ve başlanğıcıdır. Möminin qelbine xeyir emelin niyyetini salan, onu bu emele heveslendiren, ona qüvvet ve irade veren Allahdır. Eger Allahın tovfiqi olmasa, heç bir hadise baş vermez, heç bir iş heyata keçmez. Qurani-kerimin ayelerinden birinde Şüeyb Peyğemberin (e) öz qövmüne bele söylediyi buyurulur: “...Men yalnız bacardığım qeder sizi islah etmek isteyirem. Menim (bu işde) müveffeqiyyetim yalnız Allahın kömeyiledir. Men yalnız Ona tevekkül etdim ve mehz Onun hüzuruna döneceyem!” (Hud, 88).

Hezret Eli (e) Allahdan gelen müveffeqiyyeti nemetlerin başlanğıcı sayaraq buyururdu: “Allah öz bendesinin xeyrini isteyende, öz ömrünü en gözel emellere hesr etmek müveffeqiyyetini ona bağışlayır ve ölmezden qabaq Allahın itaetine telesmekle ruzilendirir” (Ğürerül-hikem, seh 643, hikmet 3587). Göründüyü kimi bu hedisde gözel emeller etmek ve Allaha itaetde öncül olmaq Allahın razılığını qazanmağın ölçüleri kimi gösterilib. Qurani-kerimde defelerle eyni ayenin içinde “namaz qılanlar” ve “saleh emel edenler” ifadelerinin yanaşı işlendiyinin şahidi oluruq.

Merhum Ellame Tebatebai tovfiqin (Allahdan gelen müveffeqiyyetin) menası barede yazırdı ki, tovfiqin menası budur: Allah sebebleri ele nizamlasın ki, bu sebebler bendeni saleh emellere doğru çeksin. Ve eksine, bezi günah sebeblerini ise yaratmasın. Çünki bütün hadiseler sebebden doğur, heç bir hadise sebebsiz baş vermir. Allah daim sebebler yaratmaqdadır. Allah öz sevimli bendesi üçün xeyre vesile olan sebebler yaratmaqla sanki onun yolunu hamarlayır. Günaha vesile olan sebebleri ise yaratmır ki, bunlar yolun üzerinde manee olmasın. Ele esil tovfiq (müveffeqiyyet) de budur.

Elbette, Allahdan müvefeqiyyet ummaq üçün buna

[1] 2 3 >>