“menim minberim” deyerken, yalnız özünün söykenib xütbe söylediyi ve Medine mescidinde yerleşen minberi nezerde tutmayıb. Burada minber – ümumilikde müselman cemiyyetine rehberlik eden şexsin, yeni xelifenin dini ve siyasi liderliyini tesdiq eden simvol menasını verir. Minbere qalxmaq, yeni ümmete rehberlik etmek, onların qarşısında lider olaraq xütbe söylemek demekdir.

Peyğemberin Müaviyeye münasibetini xarakterize eden daha bir hedis Sehihü Müslimde (hedis 6628) qeyd edilib: Abdullah ibn Abbas bir gün uşaqlarla oynadığı zaman (o, hicretden bir neçe il evvel dünyaya gelmişdi ve bu hadise baş veren zaman uşaq idi) Allahın Resulu ona buyurur: “Get, Müaviyeni yanıma çağır”. Abdullah gedir, Müaviyenin yemek yediyini görür. Müaviye ona deyir ki, yemeyi qurtarandan sonra gelecek. Abdullah cavabı Peyğembere çatdırır, hezret onu bir daha Müaviyeni çağırmağa yollayır. Abdullah yene eyni cavab ile qayıdanda Peyğember buyurur: “Allah onun qarnını doyuzdurmasın!”

Meşhur tefsir ve tarix alimi İbn Kesir bu hadiseni qeyd etdikden sonra yazır ki, Peyğemberin nifrini heqiqeten heyata keçmişdi. Müaviye Şamda hakimiyyet sürdüyü zaman günde yeddi defe yemek yeyirdi. Onun üçün çoxlu et ve soğanla dolu qab getirirdiler, o da bunları yeyirdi. Günde yeddi cür etli xörek, çoxlu halva ve meyve yeyir, sonra bele söyleyirdi: “Vallahi, doymadım. Bu qeder nemet ola-ola qarnımı doyurmağa aciz qalmışam” (el-Bidayetü ven-nihaye, XI, 401-402).

islam.az

<< 1 [2]