yazaraq
namazın nece qılınması, esasen de namaz qılarken
möhürün olub-olmamasını deqiqleşdirmek isteyirler...
Biz namazın nece qılındığını, elbette bu dini bize
gönderenin elçisi olan Muhemmed peyğemberden (s)
öyrenirik. Muhemmed peyğember nece namaz qılıbsa,
biz de namazları eynile onun kimi qılmalıyıq. Beli,
Allahın Elçisi namazda alnını hem torpağa, hem hesire,
hem de terkibi parçadan olan müeyyen eyalara qoyaraq
secde edib. Ancaq bununla yanaşı, bezi insanlar
namazda secde zamanı alnın mütleq torpağa (ve ya
ağaca, hesire) deymeli olduğunu, parça ve bu kimi
istehsal olunanlara secde etmeyin doğru olmadığını
iddia edirler. Bu iddialara cavab vermeye çalışaq: 1. Bir
şeyi unutmayaq ki, bu gün bizim evlerin heç birinin
döşemesi ne torpaqdandır, ne de sadece hesirden.
Halbuki Resulullahın yaşadığı evin, namaz qıldıqları
mescidin döşemeleri torpaqdan idi. İndi haşiye çıxaraq
bir meseleni diqqetinize çatdıraq ki, namazda secde
zamanı bedenin 7 üzvü yere toxunmalıdır. Bu orqanlar
da alın (burun da elave edilir), iki el, iki diz ve iki
ayaqdır (Buxari, 812; Müslim, 490). Bunlardan hansısa
biri qaldırılarsa, onun secdesi doğru olmaz. Beli, İslamı
bize çatdıran Allahın Elçisi (s) bize namazın nece
qılınmalı olduğunu öyredib ve gösterib. Meselen,
Peyğember (s) `Destemazsız olanın, `Fatihe`
oxumayanın, rukuya tam getmeyenin` namazının doğru
olmadığını da bildirib. İddia edildiyi kimi, secdede alnı
torpağı deymek namazın esas şerti olsaydı, Allahın
Resulu bunu mütleq bildirerdi. Halbuki Peyğemberin
heyatında, sözlerinde bununla bağlı bir sübut, bir delil
mövcud deyil. 2. Eksini iddia edenler Peyğemberin "Yer
üzü mene secdegah edildi” sözünü esas kimi getirirler.
Hedisin ise esli ve tam versiyası ise bu cürdür: "Men
altı ferqle Peyğemberlerden üstün edilmişem: Mene
menası geniş olan sözler bexş edilmişdir, düşmenin
qelbine qorxu salınmaqla kömek verilmişdir, qenimet
mene halal edilmişdir, yer üzü menim üçün paklıq ve
secdegah edilmişdir,

[1] 2 3 ... 5 >>