Müselmanda olması gereken exlaqi keyfiyyetlerin içinde tevazökarlıq xüsusi yer tutur. Hetta tevazönü müselman exlaqının esası ve özeyi hesab etmişler.

Çünki tevazökarlıq ele keyfiyyetlerdendir ki, hem Allahla, hem de insanlarla münasibetde ona riayet etmek ve onu pozmamaq lazımdır. Tevazökarlıq cemiyyetde insanların qarşılıqlı münasibetlerine birbaşa tesir eden amillerdendir. Tevazö hökm süren cemiyyetlerde hörmet-izzet, edalet, emin-amanlıq, qenaet hakim olar.

İslam Peyğemberi buyururdu ki, “insanlar içinde Allaha bendelik baxımından en üstün olanı, uca meqamda olduğu halda tevazökarlıq edendir”. Bu hedisden aydın olur ki, evvela, tevazökarlıq insanın Allah yanında ucalmasının sebeblerinden biridir ve hetta ibadet de tevazökarlıqla üstünlük qazanır. İkincisi, meqam baxımından uca, tekebbürlü davranmaq baxımından imkanlı olan bir şexsin tevazökarlıq etmesi daha çetin ve daha beyenilendir.

Peyğember efendimiz tevazökarlığın mühümlüyünü ifade etmek üçün öz sehabelerine buyurmuşdu: “Göresen ne sebebden sizde ibadetin şirinliyini görüb duya bilmirem?” Sehabeler soruşdular ki, ibadetin şirinliyi nededir? O hezret cavab verdi: “Tevazökarlıqda”.

İmam Rza (e) ise tevazökarlığa riayet etmeyin en sade yolunu bu şekilde tanıtdırırdı: “Tevazö odur ki, camaatla ele davranasan ki, onların da seninle o şekilde davranmalarını isteyirsen”.

İslam tarixi boyunca böyük alimlerimiz de Peyğemberden ve mesum imamlardan nümune götürerek, öz davranışlarında tevazönü qorumuşlar. Bele alimlerden biri de XX esrin en görkemli İslam alimlerinden sayılan, Necef dini elmler merkezinin böyük ustadı, eslen Azerbaycandan olan merhum Ellame Mühemmed Hüseyn Naxçıvani İsfahani Kompani (1878-1942) idi.

Naxçıvaninin atası imkanlı tacir idi. Ailede yegane övlad olduğu üçün atasının bütün mirası ona qalmışdı. Lakin o, bütün servetini xeyriyye işlerine xerclemiş ve özüne heç ne saxlamamışdı. Bele ki, hetta Necefde kiraye qaldığı evde dünyasını deyişmişdi.

Alim ömrünün sonuna kimi her

[1] 2 3 >>