deyir: "Yox, nece meger?” Yolçu deyir: "Seni ne sevindirir?” Müqevva deyir: "Men bezen başqalarını qorxutduğum ve eziyyet etdiyim üçün sevinirem. Ancaq sen zülm ede bilmezsen”. Yolçu sebebini soruşur ve müqevva deyir: "Çünki menim kellem keleşle doludur, ancaq senin kellen beyinle. Sen menim kimi ola bilmezsen. Meger o halda ki, kellen keleşle dolu olsun”.



4. Belke it menden de şereflidir?

Neql edilir ki, Tur vadisinde Musaya (e) nida olunur: "Ey Musa! Get ve Menim en alçaq mexluğumu getir!”. Musa (e) gedir ve bir it tapır. Özü il getirir ve yolda düşünür ki, belke bu it menden de şereflidir? Ona göre de iti buraxır ve Tur dağına geri dönür. Nida gelir: "Ey Musa! İzzet ve celalıma and olsun ki, eger iti özünle getirseydin, nübuvvet nurunu vücudundan çıxardardım”. Ona göre de insan daxili düşmenine qalib gelmek ve inkişaf etmesi üçün tekebbürden uzaq olmalı ve başqalarını özünden üstün bilmelidir. Mebada tehsilimize, servetimize göre qürurlanıb, başqalarını özümüzden alçaq hesab edek.



5. Axiret - qalıcı qızıl ve dünya - fani gildir.

Neql edilir ki, Nadir şah Efşar Seyyid Haşime deyir: "Men teeccüb edirem ki, bu qeder serveti, şöhreti buraxıb nece ibadet ve eziyyete üz çevirmisen?”. Seyyid Haşim deyir: "Men de teeccüb edirem ki, sen nece axiretin qalıcı lezzetlerinden el çekib fani dünya lezzetlerine üz çevirmisen? Heqiqeten eger dünya fani qızıl olsa ki, deyil, qalıcı gilden yaxşı deyildirmi? Qalıcı gili fani qızıldan üstün bilirsen? Halbuki axiret qalıcı qızıl ve dünya fani gildir”.



6. En çox özünü deyişdir, başqalarını deyil.

Alimlerden biri bele vesiyyet edir ki, qebir daşına bu sözleri yazsınlar: "Uşaq olan zaman dünyanı deyişdirmeye çalışırdım. O zaman ki, böyüdüm, gördüm ki, dünya çox böyükdür. Yaxşı olar ki, ölkemi deyişem. Orta yaş heddinde şeherimi deyişmeyi qerara aldım. Onu da böyük gördüm. Yaşlaşan zaman ailemi deyişmeyi qerara aldım. İndi ki, ölüm ayağındayam, başa düşdüm ki, gerek ilk günden özümü deyişdirmeyi düşünerdim.

<< 1 [2] 3 >>