ederler"[2] .
İnsanların bizimle olan reftarının ve münasibetinin temelinde bizim onlarla olan münasibetimiz ve reftarımız dayanır. İlahi edaletin tecellisi olan bu heqiqet deyişdirilmesi mümkün olmayan bir qanundur. Başqasının yaxınları ile zina eden bir şexs, heqiqetde başqalarının onun yaxınları ile zina etmesine razılıq veren bir namussuzdur.
Allah Resulu da bir eshabeni ilk baxışda cazibedar görünen zinadan çekindirmek üçün bu heqiqete işare etmişdir. Bir gün Allah Resulunun yanına Culeybib adında bir genc gelerek: "Zina etmek üçün mene izin ver, çünki tehemmül etmeyim mümkün olmayacaq", – dedi. Onun bu sözüne orada olanların reaksiyası müxtelif ve ferqli oldu. Şefqet ve merhemet abidesi olan eziz Peyğemberimiz susdu ve bu genci dinledi. Onu yanına çağırdı. Diz-dize yanında oturtdu. Cennet iyi veren nefesile o gencden soruşdu:
– Bele bir şeyin senin anana qarşı edilmesini isterdinmi?
– Atam-anam sene feda olsun, ey Allahın Resulu, istemezdim.
– Heç bir insan da anasına qarşı bele bir işin icra edilmesini istemez.
– Senin bir qızın olsaydı, ona qarşı bele bir işin icra edilmesini isterdinmi?
– Canım sene feda olsun, ey Allahın Resulu, istemezdim.
– Heç bir insan da qızı üçün bele bir şey istemez.
– Bibinle ve ya xalanla zina edilmesini isterdinmi?
– Xeyr, istemezdim.
– Bacınla bir başqasının zina etmesini isterdinmi?
– Xeyr, xeyr, istemezdim. Ve son söz.
– Heç kimse de anası, qızı, bacısı, bibi ve xalası ile zina edilmesini istemez. ..."
Beli, bu danışıqla Allah Resulu ağıl ve mentiqle bu gencin ağlına ve qelbine xitab edib onu qeflet yuxusundan oyatmışdır. Elini hemin gencin köksüne qoyaraq bele dua etmişdir: "Allahım, bunun qelbini temizle, günahlarını bağışla, namusunu mühafize et"

<< 1 [2]