Aile – cemiyyetin temel daşı hesab olunur. Eger bu temel daşı sağlam ve düzgün aile terbiyesi esasında qoyularsa, pak bir mühitin erseye gelmesine şerait yaradacaqdır. Amma eger ailede telim-terbiye sönük ve puç exlaq esasında qurularsa, tebii ki, qeyri-insani bir cemiyyetin formalaşmasına sebeb olacaqdır. Bu baxımdan ailede exlaq davranışlarını üç esas hisseye bölmek olar:
1. Er-arvad davranışı;
2. Övlad-valideyn davranışı;
3. Valideyn övlad davranışı;
Er ve arvad her bir ailenin mehveri ve özeyidir. Bu iki mühüm şexsin mehr ve emeyi sayesinde aile kamilleşir ve cemiyyetde özüne layiq olan meqamı qazanır. Amma çox teessüfler olsun ki, bir çox ailelerde er ve arvadın bezi mühüm meselelere etinasız münasibeti böyük problemlerin yaranmasına sebeb olur ve sonradan bunun qarşısını almaq ya çox çetin, ya da qeyri-mümkün olur.
Er ve arvad heyatın bütün «eniş-yoxuşunda», «isti-soyuğunda» bir-biri ile şerik olmalı, qarşıya çıxan bütün problemleri sebirle ve düzgün şekilde hell etmelidirler. Onlar bağladıqları ehd-peymana sadiq qalmalı, bir-birine qarşı maddi, menevi kömeyi esirgememeli, özlerinin heysiyyet ve şereflerini qoruyub saxlamalı ve nehayet, lazımi kamilliye çatmaq üçün birge çalışmalıdırlar.
Ailede exlaqi davranış çerçivesinde er-arvadın esas xüsusiyyetleri kimi aşağıdakıları qeyd etmek lazımdır:

1) Ehtiram

Er ve arvadın esas vezifelerinden biri bir-birine qarşı hörmet ve ehtiramla yanaşmalarıdır. Eslinde, aile üzvleri arasındakı ehtiram ve hörmet mecburiyyet üzünden deyil, pak sevgi ve mehebbete söykenerek İlahi razılığı qazanmaq meqsedile olmalıdır. Allah-Taala Qurani-Kerimde İsra suresinin 70-ci ayesinde buyurur:
وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ

«Heqiqeten, Biz Adem övladlarına keramet ve şerafet bexş etdik».
Sözsüz ki, Allah-Taala yanında ehtiramlı olan bir şexs diger ferdlerin yanında da ehtiramlı olacaqdır. Bu baxımdan ailede qarşılıqlı hörmet ve ehtiramın zeruriliyi barede İmam Baqir (e) buyurub: «Aile quran her bir şexs öz yoldaşını

[1] 2 >>