bir ibadetin ilk növbede bizim özümüze xeyri var. Allahın heç neye ehtiyacı yoxdur, bizim ibadetlerimize de hemçinin. Onun buyurduğu her neyi edirikse, yalnız dünyada ve axiretde özümüze xeyir qazandırmış oluruq. Bu xeyirin başında ise teqvalı olmaq durur. Teqva – Allahın emr ve qadağanlarına emel etmek, haramlardan çekinmek, her an ilahi qüvvenin nezareti altında olduğumuzu anlamaq, emellerimize mesuliyyetle yanaşmaq, her bir pis emelimize göre cavab vereceyimizi düşünmek, her kesin haqqını vermeye, heç kime tecavüz etmemeye çalışmaq demekdir. Bütün xeyir emellerin kökünde teqva durur. İbadetler, savablar teqva ile heyata keçir. Günahlar teqva üzünden terk edilir. Nefsle mübarize eslinde teqvanı möhkemlendirmek demekdir.

Oruc tutan adam neinki haramlardan, hetta başqa vaxtlar ona halal edilmiş nemetlerden bele, çekinir. Oruc tutan adam sebrli, güzeştli, barışqan olur. Oruc tutan adam öz nefsi üzerinde hakimiyyet qazanır, ac iken yememeyin, susuz iken içmemeyin qelebesini ve tentenesini duyur. Oruc tutan adam bir ay boyunca acların, kasıbların, mehrumların veziyyetini canlı olaraq hiss edir. Oruc tutan adam qalan 11 ayda Allaha daha yaxşı ibadet ede bilmek üçün bedenini artıq piylerden temizleyir. Oruc tutan adam yalnız medesini yemekden deyil, gözünü harama baxmaqdan, qulağını yalan ve qeybet eşitmekden, dilini söyüş söymekden, elini günah etmekden, ayağını haram dalınca getmekden çekindirir. Bütün bunların kökü, meğzi teqvadan ibaretdir. Dözümlü insan, merhemetli insan, sebrli insan, sağlam insan, nefsini cilovlaya bilen insan, günahdan çekinen insan... Bunların hamısı birleşib bir obrazı – Teqvalı İnsan obrazını yaradır.

Oruc tutan şexsin bütün davranışı teqva üzerinde qurulur, teqvanı möhkemletmeye xidmet edir. Bir şertle ki, tutduğu oruc yuxarıdakı şertlere cavab versin. Bu şertleri kim daha deqiq yerine yetirirse, demeli, teqvası daha çoxdur. Ve demeli, tutduğu oruc daha düzgün, Allaha daha layiq ve Allah dergahında daha meqbuldur.

islam.az

<< 1 [2]