hereket etmek lazımdır.
Amma evvelce, her halda, bağa gedib uzanmaq lazımdır, xüsusen de eger bu,
gerçek xestelik olmadığından, mümkün olan bütün lezzetleri dadmaq lazımdır,
burda da çoxlu lezzetler vardır.
Sizin Frans K.
Eziz Milena xanım, derhal onu deyim ki, – yoxsa ne qeder yaxşı olsa da, irademin
eleyhine olaraq bunu menim mektubumdan hiss edeceksiniz – texminen iki
heftedir ki, yuxusuzluqdan eziyyet çekirem, ümumiyyetle, men bundan facie
düzeltmirem, bele dövrler gelir ve gedir ve hemişe onlar üçün lazım olduğundan
daha çox sebebler tapılır (bu, gülmeli olsa da, Bedekere göre onlardan biri Meranın
havasıdır), amma bu sebebler başqa hallarda, demek olar ki, hiss olunmur; nece
olursa-olsun, bundan kötük kimi küt, meşe vehşisi kimi narahat olursan.
Amma heç olmazsa, bir sevincim vardır: Siz sakit yatmısınız – qoy lap “qeribe
terzde olsa da”, qoy lap dünen “özünüzde olmasanız da” sakit yatmısınız.
Eger geceler, ola bilsin ki, yuxu menden qaçarsa da, artıq onun yolunu bilirem
ve şikayet etmerem. Şikayet etmek axmaqlıq olardı, axı bütün varlıqlardan en
günahsızı yuxudur, yuxusu olmayan insanın özü günahkardır.
Ve hemin yuxudan mehrum olan insana sonuncu mektubunuzda teşekkür
edirsiniz. Eger kimse kenar adam bunu oxusaydı, yeqin ki, düşünerdi: “Bu nece
adamdır! Yeqin ki, o, dağı da yerinden oynatmağı bacarar”. Amma bununla yanaşı
olaraq, insan heç bir şey etmirse, barmağını da terpetmirse (heç olmasa qelemi),
südle ve Tanrının yetirdiyi ile qidalanırsa (amma bu hemişe olmur ve el altında
ancaq “çay ve alma” olur), qalan bütün şeyleri özbaşına buraxır ve dağları da öz
yerinde saxlayır. Siz Dostoyevskinin birinci uğurunun tarixçesini bilirsinizmi? Bu
ehvalatdan özüm üçün çox şey götürmüşem ve ondan yalnız şöhretli olduğu üçün
misal getirirem, çünki qonşuluqdakı bütün ehvalatlar, hetta bir az da yaxındakı
olaylar eyni mena kesb edirler. Yeri gelmişken, artıq onu texmini bilirem, xüsusen
de adları. Bu vaxt Dostoyevski özünün “Bedbext adamlar”

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 202 >>