deyildir, bu sözlerin
evezini vere bilecek mövqeni feth ede bilmeyecekdir. Teessüf ki, bu ehvalatın esl
mahiyyeti Dostoyevskinin neheng adı altında eriyib gedir. Yuxusuzluq meni hara
getirib çıxartdı? Her halda, men en xoş duyğu ve arzularla dediklerimin üstünde
dururam.
Sizin Frans K.
Eziz Milena xanım, cemi bir neçe setir özüme göre qeyd edirem, sabah, yeqin ki,
Size yeniden yazacağam; yalnız mektubunuzdan aldığım teessüratı özümden
uzaqlaşdırandan sonra – yoxsa o, gece-gündüz meni izleyecek – yazacağam, bu
gün ise özüm üçün yazıram. Çox qeribesiniz, Milena xanım, Vyanada qalaraq hele
bir vaxt tapıb başqalarının, meselen, menim çox da yaxşı yaşamadığıma, hansı bir
geceni ise sonrakılardan daha pis keçirdiyime teeccüblenirsiniz de. Buradakı üç
tanışımın (üç bacımdan böyüyünün beş yaşı var idi) münasibetleri mentiqe uyğun
gelmir, onlar imkan düşen kimi, çayda-zadda meni batırmaqda israrlıdırlar. Bu ona
göre bele deyildir ki, men onlarla pis davranıram. Yaşlılar uşaqları bele şeylerle
qorxudanda, bu, elbette ki, zarafat ve sevgi kimi yozulur, texminen bele mena
verir: eylence xetrine tamamile qeyri-mümkün şeyler danışırıq. Uşaqlar ise her şeyi
ciddi qebul edirler, onlar üçün mümkün olmayan şey yoxdur, onların seni on defe
suda batırmaq üçün uğursuz cehdlerine baxmayaraq, inanmırlar ki, on birinci cehd
de uğursuz olacaq, onlar hetta bundan evvelki on yayınmanı yaddan çıxarırlar.
E er uşaqların sözlerini yaşlıların bilikleri ile müqayise etsek, çox qıcıqlandırıcı
olar. Sanki yalnız öpmek ve sıxmaq üçün yaradılmış dördyaşlı, bütün balacalar kimi
koppuş ve ayı balası kimi güclü uşaq sene hücum edende iki bacısı da sağdan ve
soldan onlara kömek edir, arxadan ise bu üç körpenin xeyirxah atası ve yumşaq,
gözel, gonbul ana her şeye sanki qanad germişler, onlar baş verenlere tebessümle
baxır (onların dördüncü uşağı artıq beşikdedir), amma seni xilas etmeye
telesmirler – sen artıq mehv olmaq üzresen ve yazı ile tesvir etmek mümkün
deyildir ki, sen

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 202 >>