Üstlerinde göz yaşlarından başqa heç neyi olmayan şehid analarına!

I FESİL

Xahiş edirem, bu eserde
kim ise ne ise axtarmasın, bu yazıçı texeyyülünden başqa bir şey deyil.
A.Abbas


***
... Gece yarıdan bir az keçmişdi. Çox bürküydü ve bele bir bürküye adet elememiş şeher berk tıncıxırdı. Bir yarpaq bele qımıldamırdı. Azacıq meh yarada bilen çinarlar da çırpınıb-çırpınıb süst düşmüşdüler. Qefleten bu buludsuz, bu aydın, bürküden ulduzları da yorulub day sayrışmayan göyler nece şaqqıldadı ve şeheri Dolu nece vurdusa, şeher dik atıldı... Ve dik atılan şeher özünü atdı bayıra...
... Dolu yağanda bu şeherde zurna-qavallı bir toy-bayram olardı, tebii ki, zurna-qavalı da dolunun özü getirerdi. Baxmayaraq ki, dolu bağ-bağata da, avtomobillere de, pencere şüşelerine de, kasıb evlerinin kasıb damlarına da, çölü-biyabanda yaxaladığı adamlara da çox böyük zerer vururdu - dexli yox idi, camaat uşaq kimi sevinerdi. Bu dolu çekerdi beş deqiqe, on deqiqe, amma bu beş-on deqiqenin dadı-lezzeti damaqlardan uzun müddet getmezdi.
Ele ki dolu başladı, camaat hesretle gözlediyi dolunun getirdiyi zurna-qavalın sesini eşitdi, sevincle tökülerdi bayıra. Ve çöle tökülen bu camaat dolunun tutmadığı bir yanda daldalanır, dolunun getirdiyi qeyri-adi, soyulmuş baldırğan qoxusuna benzer bir qoxunu lezzetle ciyerlerine çekib xoşallanar, ellerini dolunun altına tutub göylere - buludların arasından süzülen Tanrı işığına tamaşa eleye-eleye bu dolunun damları, torpağı, ağacları, pencereleri döyeclemesinden yaranan Tanrıdan başqa heç bir bestekarın besteleye bilmediyi qeyri-adi bir musiqiye qulaq kesilirdiler.
Balacalar ise böyüklerin esebleşmelerine, çığırıb-bağırmalarına baxmazdılar, dolunun altında sevincle atılıb-düşer, yerden ovuclayıb yığdıqları buz parçalarıyla bir-birini daşlar, arabir de ağızlarına atıb konfet kimi sümürer, dolunun kefini çıxarardılar. Gece de anaları yanlarını şapalaqlaya-şapalaqlaya bellerini küpeleyerdi...
... Gece yarıdan bir az keçmişdi. Çox bürküydü

[1] 2 3 ... 119 >>