haqsızlığa meruz qalır. İnsan çalışmalıdır ki, bele veziyyetlerde de gözel üslubla danışsın, qarşı terefe en gözel cavabı versin. Elbette ki, bu, her kese asan gelmeye biler. Bele bir deyim var ki, “Yaxşılığa yaxşılıq her kişinin işidir. Yamanlığa yaxşılıq er kişinin işidir.” Bu deyim heqiqeten de doğrudur. Çünki yaxşılıq gören insan yaxşılıqla cavab vere bilir asanlıqla. Amma pisliye meruz qalanda bu reftarı deyişir. Meselen, vicdanları onlara sehv eden birine qarşı bağışlayıcı olmağı, pis söz söyleyene gözel söz söylemeyi bildirse de, onlar nefslerine uyub bağışlamamağa ve ya pis söze daha pisi ile qarşılıq vermeye üstünlük verirler. Onlar ters danışmaqla, lağlağı etmekle, qarşı terefi tehqir etmekle onu “susduraraq” üstün geldiklerini düşünürler. Bu insanlar ele zenn edirler ki, etdikleri doğrudur. Onlara etdiyin yanlışdır deyildikde ise aldığın cavab bunlar olacaq. “Biri meni tehqir edirse niye susmalıyam? Men axmağam? Cavab vermesem ele bilecek haqlıdır, sözüm yoxdur demeye” ve s. Amma onlar gözel sözün ne qeder xeyirli olduğunu derk etseler, bunu seçerler. Quranda Allah buyurur ki, pisliye yaxşılıqla cavab verin. Onda görersiz ki, sizinle aranızda düşmençilik olan şexs yaxın dostunuz olmuşdur.



Bezi insanlar ise danışığında çox qüsurlar buraxırlar. Hetta dostları, yaxınları ile ünsiyyetde xoşagelmez üslubdan istifade edirler. Meselen, öz refiqelerine ve ya dostlarına müraciet ederken “az”, “ağez”, “deli”, “yetim”, “avara”, “ifrite”, “eclaf” kimi bayağı sözlerden istifade edir ve ele bilirler ki, bu qarşı terefe xoş tesir edir, münasibeti daha da semimileşdirir. Amma keyfiyyetli insan öz necib ruhuna bu terz üslubu qetiyyen yaraşdırmaz.



Danışa bilmeyimiz Allahın biz insanlara olan en böyük lütflerinden biridir. O nitqimizi bağlasa, sesimizi batırsa bir cümle bele qura bilmerik. Ona göre de bize verilen bu gözel nemeti en gözel şekilde, Allah istediyi kimi istifade etmeliyik. Gözel sözlü olmalıyıq. Çünki gözel söz pisliye yaxşılıqla cavab

<< 1 [2] 3 >>