Lalenin sarı, uzun saçları vardı. Sifeti bir qeder uzunsov, burnu dik idi. Yorğun baxışlı mavi gözleri ise ona çox yaraşırdı. Gözlerindeki nisgil ve ürkekliyi de asanlıqla hiss etmek olurdu.
Qız danışıb-eşide bilmediyinden, onunla dialoqumuz cib bloknotum vasitesile mümkün oldu. O, bloknotu dizinin üstüne qoyub, kiçik qelemle menim yazdığım sualları cavablandırır, men ise onun xettini çetinlikle de olsa oxumağı bacarırdım.
Laleni esas metlebe dolayı yolla getirdim. Anası itgin düşende, onun cemi altı yaşı var idi. Dörd il qabaq baş verenleri tefsilatı ile nağıl etmesini istedikde, azyaşlı bir uşaqdan çox şey teleb etdiyimi anladım, ancaq onun çox güclü hafizesi vardı. Suallarımı demek olar ki, cavabsız qoymadı. İlk evvel, qızdan nene-babası haqqında soruşdum. Mahirenin atası Penah kişinin iller önce vefat etdiyini öyrene bilsem de, nenesi Gülgez xanımın sağ olub-olmaması haqqında bir melumat elde ede bilmedim. Lalenin dediyine göre ise, onun dayısı ve xalası yoxdur… Mahire evin tek uşağı olduğundan, ata-anası ile de elaqe kesildiyinden, Lale demek olar ki, anasını tamamile itirmiş ve qadın sanki bilerekden, arxasında özünü qızına xatırladacaq heç bir iz qoymamışdı. Ona göre de, anasını onun yadına salmaq, ondan behs etmek, Lale üçün çox ağır olacaqdı ve men de bunu anlayaraq, bu mövzuda onu yormaq istemedim. Ancaq o, mene xüsusi bir bilgi vermiş oldu. Lale otaqdan çıxandan sonra, men bloknotumdakı bu sonuncu cümleni oxuyurdum: "mama itmemişden evvel atamla dalaşırdı. Atam mamanı döymüşdü. Biz de qonşuya getmişdik.”
Minare xanım otağa çay getirende, men artıq tek idim ve hele de elimdeki bloknota baxırdım.
- Lale size kömek ede bildi?
- Hele ki, bilmirem. – bloknotu cibime qoydum – Siz zehmet olmasa, Mahirenin itgin düşmesi haqqında, Nerimanın elan verdiyi qezeti tapıb, mene getirin.
- Gerek, axtaram… – qadın ayağa durub, otaqdan çıxdı…
Beş deqiqe sonra, üzeri qat kesmiş qezet qarşımda idi. Derhal sondan üçüncü sehifeni açıb, elan köşesine baxmağa başladım.

[1] 2 3 ... 14 >>