Mence artıq bu şam yemeyi hakda danışmağa ehtiyac yoxdur.
Onlar bir yerde yaşamağa başladılar.Zöhre xanım sahib olduğu ne var idise, hamısını resmi şekilde Anara vermişdi.Artıq Anar, şirkete motosikletle geden adi işçi yox, bahalı maşınlarla geden müdür idi.
Heyat ve zaman dayanmadan gedirdi.Artıq dörd il idi ki onbirlikde idiler.Bir övladlarıda olmuşdu.Uşaq "daun” sindromu ile anadan olmuşdu.Axı ağıllı Anar bu yaşda olan bir qadının problemli övlad dünyaya getirme ehtimalının böyük olduğunu bilmeli idi.Daun sindromlu körpe ise esas ehtimal olmalı idi.Uşaq böyüdükce mensub olduğu sindromun elametleri xarici görünüşünde ve davranışlarında artırdı.Bu veziyyet Zöhre xanımı çox narahat edirdi.Getdikce o uşaqdan utanırdı sanki.Beli, mende utanardım.O körpenin yerinde olsam, bu valideyinlerden utanardım..
Anara geldikde ise, bu onu narahat etmirdi.O heç uşağıyla günn erzinde yarım saat vaxt keçirmirdi.Bütün günü sevgililerinin yanında olur, ora-bura pul saçırdı.Amma bezen geceler, teklikde olduğu zaman ağlayırdı.Sebebi ise namelum idi.Pulun ve eyş-işretin meftunu olmuş Zöhre xanım ne edeceyini bilmirdi.Onun beynine bezen axmaq fikirler gelirdi.Ve sonda bu fikirlerden birini seçdi..
Anarın eve tam serxoş şekilde gelmesini gözleyirdi.Bele günlerin birinde, Zöhre xanım Anarla söhbet etmeye başladı:
-Anar, uşağa fikir ver.O bize heç yaraşmır.Gelecekde getdiyi her yerde bizi biyabır edecek.Bizim şirketlerimizide idare ede bilmeyecek.
Anar içkinin tesirinden sayıqlayırdı:
-Hee?Apar at bir xestexananın qabağına, sorada qayıd gel.Yaxşı fikirdi he Nermin?
-Yox.Ele elesek bizi mütleq tapacaqlar.Onda lap çox biyabır olacayıq.Biz onu öldürmeliyik!
Bu vaxt sanki Anara sille vurdular.
-Başın xarabdı?Biz körpe uşağı öldüreceyik?
-Yoxsa ona valideyinlik etmek isteyirsen sona qeder?
Anar bir az fikire getdi.O, qelbinin derinliklerinde bunu etmek istemesede, serxoş ve "Zöhre xanımın Anarı” olan Anar, bunu etmeli idi.Anar uzun süren sessizlikden sonra, dillendi:
-Uşağı götür,

[1] 2 >>