yaxşıdır. İlk günden ögey münasibet göstermeyek de yaşayacağımız eve. Sonra bu uşaq pis verdiş eder, her gece qaçıb geler senin yanına.
Gülüşdüler.
– Allah sizi saxlasın! – Sona xala bizi süzdü. – Xoşdur bizim üçün! Her gün gelin. Başımız eceb qarışdı. Yoxsa lap dilxorçuluqdur. Allah bir-birinize çox görmesin sizi! Xoşbext olasız!
Menden başqa hamı bir ağızdan:
– Amin! – dedi.
Biz yeniden bura qayıtdıq. Men çarpayıların üstündeki döşeye baxıb seheri nece açacağımın derdini çekirdim. İster atam evinde, isterse de Elşadgilde geniş ve rahat ev-eşiyi, heyet-bacanı terk edib bu darısqal otaqda yaşamaq da varmış qismetimde, deye acı-acı düşünürdüm.
Elşad siqaret çekib içeri qayıdanda meni ayaq üste, qanıqara görüb soruşdu:
– Ne oldu yene, ne fikirleşirsen?
– Men burda yata bilmerem. Gözüme yuxu getmez. Görmürsen nece çirklidir?
– Danışdıq da bayaq. Dedim ki, sabah hell edecem. – Elşad narazılıqla meni süzdü.
Yanıb-yaxılsam da onun bu gergin vaxtında dillenmeye, etiraz etmeye cesaretim olmadı. Onsuz da zererli çıxan yene men olacaqdım. Elşad:
– Seni bilmirem, men bir az yatıb dincelim, sabah işde olmalıyam, – dedi, keçib divanda eyleşdi. Gerneşib esnedikden sonra yerinde yayxandı.
Onun bu rahatlığına, laqeydliyine heyret içinde onu süzürdüm. O, baxışlarımı görüb, bilmemiş kimi sual verdi:
– Ne olub?
Dilimi-dodağımı gemirib susdum. Hirs meni bu deqiqe nece boğurdusa imkanım olsa idi, elime keçeni ona çırpardım. Belke üreyim soyuya.
– Gecen xeyre! – Elşad üzümdeki ifadeni görse de, heç neyi vecine almayan bir tövrle ellerini qoltuğuna vurub gözlerini yumdu. – Sabah taksi tutaram, göndererem seni rayona. Çıx get.
Onun sözlerini ciddi qebul edib, derhal dillendim:
– Bu ela olar! Razıyam!
Elşad gözlerini açıb ters-ters üzüme baxdı.
– Onu yuxuda görersen! – Hirsle sözümü tekrarladı. – Razıdır! Evden çıxanda dedim sene ki, rayon söhbeti qurtardı! Gedib Sibirde de yaşasam, yanımda olacaqsan! Men harada, sen de orada!
Bu
Teşekkur... )
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç