Esas olan bilirsiz nedir? “Beyninize köpekbalığı atın”. Yaponların balıqlardan yaranan bu felsefesini bilirsinizmi? Demeli, yaponlar balığı hemişe çox sevibler. Amma Yaponiya sahillerinde çox balıq tapmaq mümkün olmur. Balıqçılar yapon ehalisini temin etmek üçün daha böyük qayıqlarla uzaqlara üze bilirdiler. Balıq üçün uzaqlara getdikce, qayıtmaq daha çox vaxt alırdı. Qayıtmaq bir-iki günden çox çekirse, tutulan balıqların da tezeliyi itirdi.
Yaponlar tezeliyini itirmiş balığın lezzetini sevmirler. Bu problemi hell etmek üçün balıqçılar qayıqlarına soyuq hava depoları qururlar. Bununla da istedikleri qeder uzaqlara gedib, tutduqları balıqları soyuq hava depolarında dondurulmuş olaraq saxlaya bilecekdiler. Lakin yapon xalqı teze ile donmuş balığın lezzet ferqini hiss ede bilirdi ve donmuş olanlara daha çox pul vermek istemirdiler.
Balıqçılar bu defe qayıqlara akvariumlar qoydular. Balıqlar akvariumun içinde bir az çox sıx , hetta bir-birlerine deye-deye gic olacaqdı, amma yene de canlı qalacaqdılar. Yapon xalqı canlı olmasına baxmayaraq, bu balıqların da lezzet ferqini anlaya bilirdi. Hereketsiz, uyuşmuş veziyyetde günlerle yol gelmek canlı balıqların lezzetine tesir etmişdi.
Balıqçılar nece etsinler ki, Yaponiyaya teze, lezzetli balığı getire bilsinler?
Yaponlar balıqları yene qayıqlardakı akvariumlarda saxladılar, ancaq içine balaca bir köpekbalığı atdılar. Balıqların bezileri köpekbalığı terefinden yeyilse de, sağ qalanlar son derece hereketli ve teze qala bilmişdiler.
İndi ne demek isteyirem? Bu “pritça”nın motivasiya xarakterli çoxlu izahları var. Onları qoyaq qırağa. Çıxarılan netice budur: beynimiz akvariumdur, balıqlar fikirlerimiz. Köpekbalığı ise şübhedir. Yalnız öz hereketliliyini qorumuş fikirler şübhe terefinden yeyilmeyecek, canlı ve teze qalacaqlar. Çünki heyat hereketden ibaretdir. Yalnız ölüler hereket etmir.
Su ve qurbağa testini bilmiş olarsınız. Qurbağını isti suya qoysaz tez hoppanıb sudan çıxacaq. Eger qurbağını soyuq
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç