Azerbaycan xalqı özünün çoxesrlik tarixi boyunca zengin ve özünemexsus medeniyyet yaratmışdır ve onun fealiyyetinin en yüksek inkişaf etmiş sahelerinden biri dekorativ-tetbiqi incesenetdir. Bu senetler qedimden mövcuddur. O, bedii senetin müxtelif növlerini ehate edir, onların arasında döyme seneti ve zergerlik, metal üzerinde işlemeler, ağac, daş ve sümük üzerinde oyma naxış, xalçaçılıq, hörme seneti, ornamental toxuculuq ve basmanaxış, toxuma ve bedii tikmeler ve bir çox digerlerini göstere bilerik. Azerbaycan xalqının zengin menevi aleminden ve istedadından xeber veren bütün bu bedii yaradıcılıq növlerinin her birinden bu gün de böyük mehebbetle istifade olunur.

Azerbaycan bedii tikmelerinin texnika ve kompozisiyası öz kökleri ile uzaq keçmişlere gedib çıxır ve xalqın medeniyyetinin varisliyini sübut edir. Azerbaycanda naxış salmanın müxtelif növlerinin yayılmağa başlamasını arxeoloji materiallara esasen müeyyenleşdirmek mümkündür. Bedii tikmelerdeki ornamentlerin analoqu olan sade elementleri - düz ve sınıq xetleri, ziqzaqları, nöqtevi ornamentleri, dairecikleri, üçbucaqları, rombları erken bürünc dövrünün (Azerbaycanda eramızdan önce III minilliye aid) saxsı qablarında izlemek mümkündür.

Müxtelif vaxtlarda bu yerlerde olmuş çoxsaylı tacirler, seyyahlar ve diplomatlar Azerbaycanda senetkarlığın inkişafı haqqında çoxlu maraqlı faktlardan söz açırlar. İtalyan seyyahı Marko Polo (XIII yüzil) Şamaxıda ve Berdede yerli ipek memulatlarının gözelliyini qeyd edir. İngilis seyyahı - tacir Antoni Cenkinson (XVI yüzil) yay iqametgahının debdebesini tesvir ederken yazır ki, "kral ipek ve qızıl işlemeli zengin çadırda eyleşmişdi, onun geyimi mirvari ve zengin daş-qaşlarla işlenmişdi".

XIX - XX esrin evvellerinde bedii tikmeler üçün esas rolunu oynayan material yerli istehsal olan qonovuz, darai ve mexmer idi. Onlar, Şamaxıda, Basqalda, Şekide, Gencede, Şuşada ve Azerbaycanın diger şeherlerinde hazırlanırdı. Bedii tikme üçün yerli ipek ve yun saplardan ve yerli

[1] 2 3 4 >>