olunurdu. Bu bedii tikme növü bir terminle - gülebetin adlanırdı.
Gülebetinle daha çox qadın üst geyimlerine, baş geyimlerine, ev meişet eşyalarına, at yeherine ve daha xırda memulatlara bezek vurulurdu. Gelinin cehizine gülebetin işlemeli meişet teyinatlı müxtelif eşyaları daxil etmek adeti de vardı.
Rengli ipek saplarla işlenmiş bedii tikmeler arasında tekelduz tikmeleri daha geniş yayılmışdı.
XIX esrde tekelduzçuluğun merkezi Şeki şeheri idi.

Tekelduzçuluq üçün esas material qisminde yerli ve ya xaricde istehsal olunan qırmızı, qara ve tünd göy rengli mexmer ve mahud işledilirdi. Tekelduz bedii tikmeleri tekce qadınların meşğuliyyeti deyildi. Bir çox kişiler tetbiqi incesenetin bu sahesinde öz qeyri-adi meharetlerini gösterirdiler. Dezgahda dartılmış parçada usta evvelce resmin kontur xetlerini çekir, sonra ise onun bütün daxili sahesini doldururdu. Tekelduz bedii tikmeleri üçün işledilen iyne "qarmac" adlanırdı.
Tekelduz bedii tikmeleri ile qadın geyimleri, böyük yastıqların üzlükleri, mütekkeler, hamamda işledilen ayaqaltı xalçalar, örtüklere bezek vurulurdu.

Bedii tikmelerde geniş tetbiq edilen diger texnika saya tikme idi.
Bu növ bedii tikme üçün adeten parlaq olmayan, pastel çalarlarında, çox zaman qızıl saplarla uzlaşmada rengli ipek ve yun saplardan istifade olunurdu. Saya bedii tikmenin iki növü vardı: ikiterefli ve birterefli. Saya bedii tikme üsulu ile geyimlere, divar bezeklerine, üz örtüyüne, perdelere ve s. naxışlar vurulurdu.
Bedii tikmelerin geniş yayılmış növlerinden biri "quş gözü" - ağ ve ya rengli ipekle vurulan bezekler idi.
"Düymeleme" bedii tikmeleri araqçının, şebkülahın (gece baş geyimi), canamazın, elece de yun geyimlerin bezeklerinde rast gelinir. Onu adi ve su tikişi, astar ve üz arasında nazik yun ve ya pambıq tebeqesi qoymaqla icra edirdiler.
Mirvari ve muncuqlarla bedii tikmeler böyük maraq kesb edirdi, onlarla qedimlerden beri kostyum elementlerini, meişet eşyalarını bezeyirdiler.

Parıltılı

<< 1 2 [3] 4 >>